HISTORIA

Wieś Siemczyno położona jest w województwie zachodniopomorskim na Pojezierzu Drawskim w gminie Czaplinek. Obecną nazwę tej liczącej czterystu dwóch mieszkańców, wsi nadano dopiero w 1947 r. Historyczne miano tej wsi brzmiało Heinrichsdorf i w roku 1945 nadano jej nazwę Henrykowo. Był to z pewnością dobry pomysł, gdyż w ten sposób nawiązywano do imienia założyciela tej wsi, który żył na przełomie XIII i XIV wieku. Ciekawostkę stanowi fakt, że polscy urzędnicy, którzy w szesnastym wieku przeprowadzali tzw. lustrację, tłumaczyli niemiecką nazwę jako „Andrichowa Wieś” lub „Endrzejowa Wiesz”. 

W latach 1368-1668 Siemczyno pozostawało w granicach polskich, a później przez kolejne ponad sto lat, aż do pierwszego rozbioru Polski (1772), stanowiło swoistą enklawę polskości.

Historia Siemczyna jest niezwykle interesująca i kryje wiele tajemnic. Pierwsza z nich dotyczy daty założenia tej miejscowości.  W XVI stuleciu spór ze starostą drahimskim o Siemczyno toczyła rodzina Golczów (von der Goltz), której przedstawiciele składali w tej sprawie zeznania w sądzie grodzkim w Wałczu. Według tych wypowiedzi już w 1292 r. Golczowie mieli zakupić Siemczyno od rycerskiej rodziny von Besskow. Nie zachowały się średniowieczne dokumenty, które potwierdzałyby taką transakcję. Większość niemieckich i polskich historyków opisujących dzieje starostwa drahimskiego, przyjęło rok 1292 jako datę założenia wsi Heinrichsdorf. Gdyby tak było, założyciel wsi Henryk (Heinrich) byłby zapewne poddanym zakonu templariuszy lub jego członkiem, gdyż sześć lat wcześniej Książę wielkopolski Przemysł (późniejszy król polski Przemysł II) nadał ziemie wokół jeziora Drawsko tymże zakonnikom, którzy założyli w Czaplinku swą komandorię.

Wraz ze śmiercią Przemysła II, który został zamordowany w 1296 r. w Rogoźnie przez oddział brandenburskich rycerzy, skończyła się polska zwierzchność nad obszarem komandorii templariuszy. Tereny wokół jeziora Drawsko zostały opanowane przez Marchię Brandenburską. W 1312 r. w tragicznych okolicznościach doszło do rozwiązania zakonu templariuszy, a ich czaplinecką komandorię Brandenburczycy przekazali przyjaznemu sobie zakonowi joannitów.  

Wieś Heinrichsdorf, a w zasadzie pola należące do tej miejscowości (campus Heinriksztorpe), zostały wymienione w dokumencie-przywileju wydanym przez joannitów w 1361 r. Była to pierwsza pisemna wzmianka o Siemczynie. Mistrz zakonu joannitów, Hermann von Werberge, wydał wtedy przywilej, na mocy którego przekazał wieś Piaseczno (Plumenwerder), jako lenno, dwóm braciom Ludekinowi i Georgowi Golczom. Tenże mistrz zakonny wydał również drugi przywilej, który dotyczył wsi leżących w sąsiedztwie dzisiejszego Siemczyna. Beneficjentami tego drugiego nadania byli min. bracia Herman i Henrich von Besskow, którzy mogli być wówczas właścicielami wsi Heinrichsdorf. Zwróćmy też uwagę, że jeden z braci miał na imię Heinrich, co pozwala wysnuć hipotezę, że to on właśnie był założycielem wsi.

13 lutego 1368 r. do Drawska Pomorskiego (wówczas Dramburg) przybył wielkopolski starosta generalny Wierzbięta, który w imieniu polskiego króla Kazimierza Wielkiego zawarł porozumienie z przedstawicielami margrabiego Ottona Leniwego. Na mocy tego traktatu polski władca odzyskał ziemię wałecką wraz z komandorią joannitów. W ten sposób Siemczyno znalazło się w granicach Królestwa Polskiego. W 1400 r. wielki mistrz Zakonu Krzyżackiego Konrad von Jungingen zakupił od margrabiego Zygmunta Luksemburskiego Drawsko Pomorskie oraz Czaplinek wraz z przyległościami. Jak widać, ten drugi władca uważał komandorię joannicką za swą własność, nie respektując praw króla polskiego. Możemy przypuszczać, że odtąd joannici uważali się za lenników wielkiego mistrza krzyżackiego. O swe prawa do komandorii skutecznie upomniał się jednak król Władysław Jagiełło, który w 1407 r. wysłał wojsko dowodzone przez wielkopolskiego starostę generalnego Tomasza z Węgleszyna, a ten po czterech dniach działań wojennych zajął Drahim.

Według przekazów familii von der Goltz w 1471 r. król Kazimierz Jagiellończyk miał uznać prawa tej rodziny do dawnych posiadłości nadanych jej przez joannitów. Nieznane są jednak okoliczności tego zdarzenia. Więcej natomiast wiemy o decyzji króla Aleksandra Jagiellończyka, który w 1506 r. zaakceptował prawa Golczów do ziem w dawnej komandorii. Podstawę królewskiej decyzji tworzyły dokumenty zaprezentowane przez niejakiego Andrzeja Golcza z „Klauszdorpu”. W rzeczywistości był to Heinrich Golcz, który pochodził z Kłębowca i Starego Worowa. Dodajmy, że staropolscy autorzy często utożsamiali imię Heinrich ze słowiańskimi Ondrich, Andrich lub Andrzej.

W XV w. dawna komandoria przekształciła się w drahimskie starostwo niegrodowe, na czele którego stał tzw. tenutariusz (capitaneus sine iurisdictione), czyli starosta niegrodowy, który był dzierżawcą zamku i przynależnego obszaru, określanego jako tzw. królewszczyzna.

W 1503 r. Heinrich Golcz zakupił udziały w starostwie drahimskim, stając się tym samym panem ówczesnych właścicieli Siemczyna von Besskowów. Golcz skrupulatnie wykorzystał tę sytuację, żeby prywatnie umocnić się w tej wsi. Synowie Heinricha: Johan, Aleksander, Sebald, Franz, Andreas oraz Konrad zwany Kunonem zgodnie władali wielkim majątkiem obejmującym: Rzepowo, Piaseczno, Kłębowiec, Broczyno i Machliny. Po zabójstwie Johana, dokonanym ok. 1517 r. przez braci Bomgartów z Falkenburga (dziś Złocieniec), starostwo drahimskie objęli we wspólną dzierżawę jego bracia, którzy częstokroć mylili swe prywatne dobra z posiadłościami, które otrzymali w zarząd od króla jako tenutariusze. W taki sposób w ich obszarze roszczeniowym znalazło się Nowe Worowo i Siemczyno.

Innym, jeszcze mniej chwalebnym, sposobem na powiększanie majątku stał się rozbój na drogach. W 1522 r. Golczowie utracili godność starostów drahimskich, a tym samym znaczne przychody z dzierżawy tenuty. Według autora monografii rodzinnej Fritza von der Goltza właśnie mizeria ekonomiczna zmusiła Golczów do podjęcia się zbójeckiego rzemiosła.

W 1532 r. pod wpływem bardzo licznych skarg król Zygmunt I Stary skazał zbójeckie rodziny Golczów i Manteuflów na banicję. W dokumencie dotyczącym tego wyroku czytamy:

Sigismund, król polski, ogłasza, że szlachetnie urodzeni bracia Sebaldus, Cuna, Alexander

i Andreas Golcze oraz Joachimus i David zwani Manduczel lub Popyelewscy byli wielokrotnie oskarżani w jego obecności i w obecności jego doradców, że uprawiali rozbój na drogach i czynili inne niegodziwości wobec jego poddanych i innych obcych ludzi, którzy dla handlu odwiedzali jego królestwo. […] Ponieważ król nadał słyszy, że oni sąsiednie zamki napadają, zabijają poddanych królewskich i nie cofają się przed innymi niegodziwościami, miast próbować odzyskać swój honor i przywrócić swe dobre imię, dlatego postanawia, ogłosić Golczów i Popyelewskich wrogami ojczyzny i skazuje ich na banicję.

Zarzucana Golczom napaść na zamek dotyczyła zapewne spalenia przez nich Drahimia, co stało się w toku walk ze starostą Joachimem Natzmerem. Nasuwa się pytanie, co się stało z raubritterami z rodziny Golczów: Kunonem, Aleksandrem, Sebaldem i Andreasem?

Kuno dożył późnych lat starości, nie ponosząc żadnej kary. Podobnie było z Sebaldem, który przeniósł się do Nowej Marchii. Natomiast Aleksander i Andreas prawdopodobnie przypłacili życiem swoje zbójeckie rzemiosło.

W XVI stuleciu główną siedzibą interesującej nas gałęzi rodu Golczów było Rzepowo, gdzie wzniesiono dość skromną siedzibę.

Pretensje do Siemczyna i Nowego Worowa zgłaszał Joachim Natzmer, który objął godność starosty po Golczach. Z tego powodu wybuchł wieloletni konflikt, na który składały się niezliczone najazdy, akty przemocy, rozprawy sądowe i wzajemne oskarżenia. Ostatecznie w ciągu XVI w. doszło do trwałego podziału Siemczyna na część szlachecką (należącą do Golczów) i część starościńską.

W połowie XVI stulecia na ziemie nad jeziorem Drawsko dotarł ruch reformacyjny. W 1555 r. powstał ewangelicki kościółek w Piasecznie, a pięć lat później w Siemczynie, gdzie tego samego 1560 r. utworzono protestancką parafię, której filiami były Rzepowo i Piaseczno.

 W 1620 r. doszło do podziału majątku leżącego na zachód od jeziora Drawsko między Arnoldem i Balthasarem Golczami. Pierwszy wziął Rzepowo i części Piaseczna oraz Kaleńska, drugi Siemczyno i pozostałe części Piaseczna i Kaleńska. Balthasar wybrał Siemczyno na swą siedzibę i wzniósł tam nowy dwór, o którym po raz pierwszy wspomniano w 1625 r. W tym okresie w Siemczynie znajdowało się 48 chłopskich zagród, przy czym 9 z nich należało do starostwa.

21 lipca 1655 r. siedemnastotysięczna armia szwedzka dowodzona przez feldmarszałka Arvida Wittenberga wkroczyła na ziemie Rzeczypospolitej, rozpoczynając wielką wojnę, którą w Polsce zwać będą potopem szwedzkim. Korpus ten przekroczył polską granicę pod Heinrichsdorfem, czyli Siemczynem. Szwedzi maszerowali starym traktem przez Puszczę Polską (Polen Heide), co opisał wybitny polski historyk – Ludwik Kubala:

Gdy posłowie polscy wracali za Szwecyi do Gdańska, feldmarszałek Wittenberg, zgromadziwszy 17 000 ludzi, przeważnie Niemców, i mając od kurfirsta pozwolenie przemarszu przez brandenburskie Pomorze, przekroczył 21 lipca z 72 działami, wśród dźwięku trąb i huku kotłów, pod Heinrichsdorfem granicę Polską i stanął obozem pod Tempelburgiem, pół mili od Drahimia.

Wkroczenie szwedzkiej armii opisał w „Potopie” sam Henryk Sienkiewicz:

Na koniec, w dniu 21 lipca, w lesie pod wsią Heinrichsdorfem ujrzały zastępy szwedzkie

po raz pierwszy słup graniczny polski. Na ten widok całe wojsko uczyniło okrzyk ogromny, zagrzmiały trąby, kotły i bębny i rozwinęły się wszystkie chorągwie. Wittenberg wyjechał naprzód w asystencji świetnego sztabu, a wszystkie pułki przechodziły przed nim prezentując broń, jazda z dobytymi rapierami, działa z zapalonymi lontami. Godzina była południowa, pogoda przepyszna. Powietrze leśne pachniało żywicą. Szara, zalana promieniami słońca droga, którą przechodziły szwedzkie chorągwie, wybiegając z heinrichsdorfskiego lasu, gubiła się na widnokręgu. Gdy idące nią wojska przeszły wreszcie las, wzrok ich odkrył krainę wesołą, uśmiechniętą, połyskującą żółtawymi łanami zbóż wszelakich, miejscami usianą dąbrowami, miejscami zieloną od łąk. Tu i owdzie z kęp drzew, za dąbrowami, hen! Daleko podnosiły się dymy ku niebu; na potrawach widniały pasące się trzody. Tam gdzie na łąkach przeświecała woda rozlana szeroko, chodziły spokojnie bociany. Jakaś cisza i słodycz rozlana była wszędzie po tej ziemi mlekiem i miodem płynącej.

Wojna toczyła się ze zmiennym szczęściem, a ostatnim akordem potopu szwedzkiego w Siemczynie był przemarsz wielkiej masy wojska idącego od Szczecina przez Nową Marchię na Czaplinek. 20 października 1659 r. dywizja ta przekroczyła polską granicę na Drawie i zagłębiła się w Puszczę Polską, żeby wyłonić się z niej pod Siemczynem. Nie były to tym razem wrogie wojska, a powracająca ze zwycięskiej wyprawy do Danii dywizja Stefana Czarnieckiego. Wojsko to obozowało późną jesienią 1657 r. pod Drahimiem, przygotowując się do tej dalekiej wyprawy. Polscy żołnierze zostawili w Czaplinku swoje tabory, o czym napisał Jan Chryzostom Pasek w swych pamiętnikach:

Roku Pańskiego 1658 król z jednym wojskiem pod Toruniem – nasza zaś dywizja z Panem Czarnieckim staliśmy pod Drahimiem przez miesięcy trzy. In decursu Augusti poszliśmy

do Danijej na sukurs królowi duńskiemu. Zostailiśmy tedy tabory nasze Czaplinku, mając nadzieję powrócić do nich nie więcej  za pół roku (przyp. wracali dopiero po dwóch latach).

Poszliśmy stamtąd na Reineberk, na Bersztede, na Wismar, do księstwa Meklemburskiego, na Guszterow, Tomaszów, Zuraw, Tobel, Wistock, do brandenburskiej ziemie, na Szczecin

ku granicy, przebierając się ku swemu taborowi w Czaplinku, alias w Tempelborku.

Aleć już tabor zniszczał, bo jedni czeladź poumierali, drudzy do domów popojeżdżali,

insi pożenili się, wozy spróchniały i nie wiedzieć, gdzie się co podziało.

Układ w Welawie zawarty 19 września 1657 r. między królem Janem Kazimierzem a elektorem Fryderykiem Wilhemem był dla brandenburskiego władcy bardzo korzystny. W zamian za odstąpienie Szwedów „elektor i wszyscy jego potomkowie zwolnieni są odtąd od wszelkiej zależności wasalskiej, którą dotąd byli związani względem króla i Rzeczypospolitej Polskiej”. Dla tenuty drahimskiej szczególnie ważna była dodatkowa umowa, na mocy której elektor zobowiązał się dostarczyć 6 000 żołnierzy jako wsparcie przeciwko Szwedom, w zamian za co otrzymał w lenno starostwa bytowskie i lęborskie oraz zwrot kosztów wystawienia tych wojsk w wysokości 120 000 talarów. Gdyby wypłata tych pieniędzy okazała się niemożliwa w ciągu trzech lat, elektor miał prawo zająć starostwo drahimskie. Zwrot kosztów nigdy nie nastąpił, dlatego elektor Fryderyk Wilhelm, wykorzystując okres bezkrólewia, w roku 1668 zajął Drahim.

W taki sposób starostwo, a tym samym również część wsi Siemczyno, znalazły się w granicach Marchii Brandenburskiej. Przez ponad sto lat Siemczyno, będzie więc rozdzielone na dwie części granicą państwową. Siemczyńsko-rzepowska posiadłość Golczów stanie się polską wyspą terytorialną otoczoną ziemiami należącymi do Brandenburgii. 

W drugiej połowie XVII wieku właścicielem Siemczyna i Piaseczna był Georg Wilhelm von der Goltz, który stopniowo wykupywał od swych krewniaków dobra rzepowskie, czyniąc z Siemczyna główną siedzibę jego linii rodowej. Georg Wilhelm wraz ze swą małżonką Ilse Marie miał aż czternaścioro dzieci, jednak wiele z nich musiało umrzeć w dzieciństwie, gdyż w monografii rodzinnej wymieniono jedynie siedmioro.

Henning Berndt von der Goltz nie był najstarszym synem Georga Wilhelma, ale okoliczności sprawiły, że to on stał się głównym dziedzicem siemczyńskiej posiadłości. W 1699 r. wraz ze swą małżonką Elżbietą Katarzyną von Heydebreck ufundował barokową kaplicę wraz z kryptą, wybierając ją na miejsce swego wiecznego spoczynku. Kaplica zwana też mauzoleum Golczów jest najstarszą budowlą w dzisiejszej wsi.

Tragicznym efektem wielkiej wojny północnej (1700-1712) była zaraza przywleczona przez wojsko szwedzkie cofające się w kierunku Pomorza Szczecińskiego. Mieli to być weterani pobici przez Rosjan pod Połtawą latem 1709 r. W obawie przed śmiertelną chorobą Henning Berndt von der Goltz uciekł w głębokie lasy, do folwarku Kaleńsko. Według niemieckiego historyka Paula van Niessena, właściciel Siemczyna obawiając się o swe życie, z przybywającymi do folwarku ludźmi rozmawiał tylko przez zmyślnie skonstruowaną rurę. Jego zachowanie było wprawdzie zrozumiałe, gdyż w wyniku zarazy w Siemczynie zmarła aż połowa mieszkańców wsi, jednak zastosowanie osobliwej rury przyniosło mu wątpliwą sławę w całej okolicy. To mało bohaterskie, aczkolwiek rozsądne, postępowanie zostało nieco podreperowane przez następne pokolenia siemczyńskiej familii. W monografii rodziny von der Goltz napisano:

Kiedy w 1712 lub 1713 r. panowała w Heinrichsdorfie zaraza Henning Berndt uciekł  do folwarku kaleńskiego. Każdego dnia udawał się jednak na górę leżącą między Kaleńskiem i Heinrichsdorfem i przez rurę do mówienia kazał sobie zdawać sprawozdanie o ilości zmarłych. Kiedy zmarłych było coraz więcej padł na kolana i zaczął błagać Pana, żeby zostawił przy życiu chociaż połowę poddanych. Tak też się stało. Kiedy zmarła połowa mieszkańców wsi, działanie choroby ustało. Nikt więcej nie umarł. Dla upamiętnienia tego zdarzenia Henning Berndt ufundował obraz wiszący w kościele.

I w taki sposób rodzinna legenda zamieniła przestraszonego właściciela wsi w wybawcę połowy jej mieszkańców. Wizerunek Henninga Berndta został więc uratowany. Wydarzeniom tym Siemczyno zawdzięcza bardzo cenną pamiątkę – obraz Adoracji Ukrzyżowania Chrystusa przez Henninga Berndta von der Goltza. Na jego pierwszym planie przedstawiono umierającego na krzyżu Chrystusa, a po jego prawej stronie modlącego się Henninga Berndta. W oddali widać wzgórze, prawdopodobnie to, na które codziennie udawał się Henning Berndt. Z tyłu po lewej stronie dostrzec możemy pałacowe zabudowania. Łacińska inskrypcja na przedniej stronie obrazu jest fragmentem hymnu Dies irae z Mszału Rzymskiego:

Racz pamiętać, Jezu drogi

Żeś wziął dla mnie żywot srogi

Nie gub mnie  w dzień strasznej trwogi.

Długoś szukał mnie znużony,

Zbawił krzyżem umęczony.

Niech ten trud nie będzie płonny.

Natomiast na odwrocie obrazu umieszczono napis w języku niemieckim, który brzmi:

JEZUS

Więc padł wielki grzesznik

Pod stopy Jezusa

Stał się przez to bezgrzeszny,

Osiągnął łaskę znowu.

HENNING BERNDT

GOLTZ

Dziś obraz można zobaczyć w Muzeum Regionalnym w Szczecinku, do którego odwiedzin zachęcamy, gdyż przechowywane są tam także inne obiekty kultury materialnej związane

z von der Goltzami i innych rodzinami szlachty pomorskiej (www.muzeum.szczecinek.pl).

Zasługą Henninga Berndta von der Goltza była odbudowa domeny siemczyńskiej po zniszczeniach wojennych. Założył on między innymi nową gorzelnię, a w latach 1722-1726 wybudował wielki pałac w stylu barokowym, który możemy podziwiać do dzisiaj. Należy on do perełek architektury Pomorza Zachodniego, a jego budowa kosztowała dziewięć tysięcy denarów. Okazałą budowlę wzniesiono na planie podkowy z tarasem pośrodku o długości 122 stóp (ok. 35,38 m) i szerokości 72 stóp (ok. 20,88 m). Pałac posiadał obszerny hol, z którego podwójne schody dębowe o wysokości 4,5 metra wiodły do pomieszczeń towarzyskich, mieszkalnych i sypialnych. Uwagę zwracały sala rycerska, otwarte kominki oraz olbrzymie piece kaflowe.

Prof. Jan Skuratowicz z Uniwersytetu A. Mickiewicza w Poznaniu wysunął tezę, że pałac mógł również zostać zbudowany z inspiracji Króla Prus Fryderyka Wielkiego, jako godna siedziba na szlaku fryderykańskim z Berlina do Koenigsbergu. Na pewno Król Fryderyk Wielki w swoich podróżach zatrzymywał się na zamkach w Stargardzie i w Człuchowie. Pomiędzy nimi w połowie drogi znajduje się niezwykle okazały pałac w Siemczynie. Jest to tym bardziej prawdopodobne, ponieważ wszyscy synowie Henninga Berndta służyli i walczyli w armii pruskiej.

Elżbieta Katarzyna i Henning Berndt von der Goltzowie mieli aż dwanaścioro dzieci. Był to zresztą jeden z powodów zastąpienia starego dworu przestronnym barokowym pałacem. Wszyscy synowie podjęli służbę w pruskiej armii, która w tym czasie toczyła liczne wojny. Niektórzy z nich zrobili oszałamiające kariery inni szybko znaleźli śmierć na polu walki. 

Największa sława stała się udziałem Georga Konrada, który urodził się wprawdzie w Parsowie, ale swe dzieciństwo spędził w Siemczynie. Większość szczegółów dotyczących jego życia znamy z mowy pochwalnej wygłoszonej po francusku przez Fryderyka II Wielkiego na pogrzebie Georga Konrada von der Goltza. Sam fakt wygłoszenia takiego przemówienia przez króla, daje obraz dokonań tego oficera. Fryderyk II traktował Georga Konrada jako swego bardzo bliskiego współpracownika. W grudniu 1740 r. wybuchła wojna śląska z Austrią, w toku której Georg Konrad pokazał swe wielkie talenty wojskowe i osobistą odwagę. Istotnym punktem w jego karierze było powierzenie mu odpowiedzialności za zaopatrzenie armii, co było nie lada wyzwaniem, któremu Georg Konrad najwyraźniej sprostał. W drugiej wojnie śląskiej (1744-45) von der Goltz uczestniczył w randze generała majora, a 4 lipca 1745 r. odznaczył się w bitwie pod Hohenfriedebergiem (Dobromierz), kiedy na prawym skrzydle dowodził brygadą pruskiej jazdy. Miał nie tylko znaczny udział w zwycięstwie, ale również pewną prywatną satysfakcję, gdyż wziął do niewoli saksońskiego generała majora von Schlichtinga, który dziesięć lat wcześniej podczas wojny o polską sukcesję na czele swych wojsk bezwzględnie pustoszył posiadłości Goltzów, w tym Siemczyno.

W 1746 r. Georg Konrad nabawił się astmy, która zlekceważona przez lekarzy zaczęła się niebezpiecznie rozwijać. Śmierć przyszła 4 sierpnia 1747 r. Georg Konrad pozostawił żonę i sześcioro dzieci. Jego postać w mundurze kirasjerskim została przedstawiona na cokole berlińskiego pomnika Fryderyka II Wielkiego. Pomnik stoi w Berlinie na Under Linden Allee. Postawił go naród pruski w 1851 r. na cześć swojego wielkiego Króla i jego wielkich generałów.

Młodszym bratem Georga Konrada był urodzony 2 grudnia 1707 r. w Siemczynie Karol Fryderyk. On również dosłużył się w pruskiej armii generalskich szlifów. W 1761 r. kres jego życiu położyła choroba, której nabawił się podczas pobytu w obozie wojskowym. Jeszcze mniej szczęścia miał trzeci brat Balthasar Fryderyk (pułkownik), który w wieku 49 lat zginął od kul kartacza w bitwie pod Pragą (1757). Na polu chwały poległ również najmłodszy z sześciu braci – Henning Bernhardt (imiennik ojca). Trafiony przez kulę armatnią zginął 30 sierpnia 1757 r. pod Jaegersdorfem w wieku 39 lat.

W tej sytuacji faktycznymi gospodarzami w Siemczynie byli dwaj bracia: Joachim Kazimierz (Kazimir) i Franz Guenther, którzy po zwolnieniu ze służby wojskowej zajęli się rodzinnym majątkiem ziemskim.

Wspaniały pałac w Siemczynie gościł w tym czasie wiele znamienitych osób, w tym członków rodziny królewskiej.  Np. w 1746 r. z wizytą przybył szwagier króla Fryderyka II Wielkiego – margrabia Fryderyk Wilhelm von Schwedt, który ze względu na swe upodobanie do ciągłego płatania figli zwany był popularnie „szalonym margrabią”.    

Po pierwszym rozbiorze Rzeczpospolitej posiadłości Goltzów nie zostały, śladem starostwa Drahimskiego, przyłączone do Pomorza, lecz weszły w skład tak zwanego Dystryktu Nadnoteckiego (Netzedistrikt), czyli obszaru anektowanego przez Prusy. Dystrykt ten istniał w okresie 1772 – 1807 i obejmował 9350 km², na których żyło 180.000 ludzi. Jego granice zostały wytyczone w 1776 r. przez polsko-pruską komisję. Dobra Goltzów nadal były częścią powiatu wałeckiego.

Władze pruskie wytyczyły na nowo i częściowo rozbudowały tzw. „wielką drogę do Prus Zachodnich”, która biegła przez Siemczyno i Czaplinek. We wsi zorganizowano wówczas pocztową stację wymiany koni. Zachowała się informacja o wydarzeniu, które rozegrało się w Siemczynie, a które można uznać jako symboliczne. Po I rozbiorze Rzeczpospolitej Fryderyk II Wielki zwykł corocznie odwiedzać Prusy Zachodnie, których ważną część stanowiło Pomorze Gdańskie. Pruski monarcha jeździł więc „wielką drogą do Prus Zachodnich”, a jeden z takich  przejazdów miał miejsce w 1774 r. Wieść o zbliżaniu się królewskiego orszaku szybko się rozchodziła i na wizytę sławnego „Starego Fryca” czekał tłum Siemczynian. Ustawiono dziesięć czystych i wypoczętych koni, które miały zastąpić zdrożone zwierzęta z zaprzęgu podróżującego Fryderyka II. Król przybył w staromodnym bardzo długim powozie i siedział w nim samotnie. Nie uraczył zebranych wieśniaków swym spojrzeniem, zamiast tego zamyślony patrzył gdzieś w dal przed siebie.

Siemczyński majątek odziedziczyły dzieci generała Georga Konrada i Joachima Kazimira. Synowie tego pierwszego, idąc w ślady ojca, zrobili kariery w państwie pruskim i byli bardziej związani z majątkami, które otrzymał lub kupił ich ojciec niż z Siemczynem. Dlatego też odziedziczoną część siemczyńskiego majątku z Rzepowem i Piasecznem sprzedali w 1786 r. królowi pruskiemu za 30 000 talarów. Obaj synowie Joachima Kasimira zmarli w młodym wieku. Starszy z nich August Wilhelm Guenther w 1793 r. sprzedał Siemczyno Heinrichowi Augustowi von Arnim z domu Werbelow.

Po kilkuset latach gospodarzenia w Siemczynie familii von der Goltz posiadłość przeszła w ręce rodu von Arnim, którego przedstawiciele pozostaną tutaj przez następne 102 lata. Von Arnimowie notowani byli już w XIII wieku i wywodzili się z niewielkiej wsi nad Łabą o nazwie Arnim. Dziś osada ta została wchłonięta przez miasto Stendal. Siedziby głównej linii tego rodu znajdowały się na północny wschód od Berlina w kraju Uckermark.

W odróżnieniu od siemczyńskich Goltzów Heinrich August i jego bracia nie byli oficerami pruskiej armii, co wywołało cierpkie uwagi, które padały z ust samego Fryderyka II Wielkiego. Król napisał, że von Arnimowie otrzymali niewłaściwe wychowanie, gdyż zamiast być żołnierzami, co byłoby ich właściwą profesją, zostali przez ojców wychowani do „obcych zajęć i wtłoczono im wiatr do głów”. Służąc następnemu królowi Fryderykowi Wilhelmowi II w Berlinie, Heinrich August został w 1787 r. tajnym radcą izby sądowej. W 1790 r. poślubił trzynaście lat młodszą Krystynę Urlykę Bernardynę von Borcke ze Starogardu Łobeskiego, która z wianem wniosła majątki ziemskie Łasin i Timmenhagen niedaleko Koszalina oraz poważną sumę pieniędzy, co pozwoliło Heinrichowi Augustowi zakupić majątek i pałac w Siemczynie.

W 1796 r. Heinrich August zdecydował się powiększyć swą siemczyńską posiadłość, zakupując od króla pruskiego Rzepowo, Piaseczno i Głęboczek. Pomimo tego znacznego wydatku sytuacja materialna nowego właściciela Siemczyna musiała wciąż być bardzo dobra, gdyż w tym samym 1796 r. dokonał poważnej rozbudowy pałacu, dodając mu południowe skrzydło, w którym mieściły się sypialnie i pokoje dla gości. Efekty tej rozbudowy możemy obejrzeć min. na litografii Alexandra Dunckera wykonanej ponad sześćdziesiąt lat później.

Znawca historii Siemczyna i pastor miejscowej parafii, Fritz Bahr, opisał splądrowanie pałacu przez wojska napoleńskie, opierając się na zapiskach w starej księdze parafialnej:

W dniach pruskiego nieszczęścia pałac stał się ofiarą trzydniowego plądrowania,

po którym zostały ślady widoczne do dziś. 6 lutego 1807 r. oraz przez dwa kolejne dni wydarzyły się najgorsze rzeczy. Części francuskiej Legii Północnej, przede wszystkim wojska dowodzone przez badeńskiego generała Vincentiego splądrowały pałac. Piwnica winna została opróżniona, meble  w tym te mahoniowe posiadające patynowe i mosiężne zdobienia zostały porąbane toporami i siekierami, wszystkie naczynia, porcelana i kosztowne instrumenty takie jak fortepian wioliny i flety zostały rozbite, tapety i malowidła oblano atramentem. Łóżka zostały pocięte, a ich sprężyny rzucono w śnieg na podwórzu. Pozostałe srebra, pościel, ubrania i zapasy żywności zostały zabrane. Polskie bandy dokończyły dzieła zniszczenia: z wartościowej biblioteki zabrano największe i najbardziej wartościowe dzieła, które porozdzierano lub zabrano. Jeszcze dziś na malowanych płótnach zdobiących ściany dolnej sali można zobaczyć ślady kul, które wystrzelone zostały przez aroganckich oficerów francuskich, którzy urządzali sobie zawody w strzelaniu do głów kobiecych postaci.

Opis ten należy skomentować. Przez Siemczyno maszerowały więc wojska Legii Północnej, czyli formacje polskie. Utworzono je na mocy dekretu Napoleona z 20 września 1806 r. z Polaków, głównie jeńców wziętych do niewoli przez Francuzów po pobiciu armii pruskiej. Przemarsz Legii Północnej w czasie opisanym w kronice był rzeczywiście możliwy, gdyż polskie wojska przemieszczały się wtedy ze Szczecina w kierunku Pomorza Gdańskiego, gdzie wzięły później udział w zdobywaniu licznych twierdz min. Tczewa i Gdańska. Wzmianka Bahra wskazuje, że zasadniczych szkód dokonały oddziały dowodzone przez badeńskiego generała Vincentiego. Czytelnik mógłby zrozumieć, że oddziały te wchodziły w skład Legionu Północnego, co jest oczywiście nieprawdą. Badeńczycy stanowili odrębną formację wojsk Związku Reńskiego, która liczyła ok. 3700 ludzi i również przemieszczała się w kierunku Tczewa. Jeśli to oni splądrowali pałac, to autorzy zapisów w kronice parafialnej wspominając ochoczo o Francuzach i Polakach, zapomnieli przyznać, że dzieła zniszczenia dokonali Badeńczycy, czyli Niemcy. Dla polskiego ucha nieprzyjemnie brzmi zdanie o „polskich bandach”. Trudno dziś określić, o jaki polski oddział mogło chodzić, bo operowało ich dość dużo na Pomorzu. Polskie oddziały kawalerii angażowane były min. w osłonę linii komunikacyjnych i zaopatrzeniowych, walcząc z pruską partyzantką. Regularnym oddziałom towarzyszyło też polskie pospolite ruszenie i może właśnie taki oddział wtargnął do Siemczyna. Prawdopodobnie użycie słowa „banda” wskazywało na nieregularny charakter tej formacji. Trzeba przyznać, że polskie oddziały pospolitego ruszenia dopuszczały się, niestety, plądrowania i grabieży ludności.

Tylko najstarszy syn Heinricha Augusta von Arnima – Heinrich Friedrich urodził się w Berlinie, wszystkie pozostałe dzieci przyszły na świat w siemczyńskim pałacu, a była ich liczna gromadka. Heinrich August wprowadził pewną tradycję rodzinną, którą kontynuowali jego synowie. Otóż każdy męski potomek otrzymywał pierwsze imię Heinrich, a dopiero drugie było specyficzne dla danej osoby: Heinrich Friedrich, Heinrich Wilhelm, Heinrich Adolf, Heinrich Leonard, Heinrich Emil, Heinrich Reinhold oraz Heinrich Felix. Bardzo prawdopodobne, że reguła ta miała związek z zakupem wsi Heinrichsdorf (Siemczyno).

Heinrich August von Arnim zmarł 19 stycznia 1834 r. i spoczął obok swej żony na cmentarzyku w pałacowym parku. Dziedzicem Siemczyna został Heinrich Leonard, który był osobą starannie wykształconą. 1 czerwca 1837 r. w pałacu rodziny von Brockhausen w Żołędowie (Mittelfelde) odbył się ślub Heinricha Leonarda z panną Charlottą Luizą Dorotą Ottillą von Brockhausen. Małżeństwo miało dziewięcioro dzieci, spośród których aż sześcioro zmarło w wieku niemowlęcym przed osiągnięciem pierwszego roku życia. Dwa lata po ślubie (13 września 1839 r.) urodził się pierwszy syn Heinrich Wilhelm Adolf Leonard Abraham,

25 października 1840 r. córka Helena Adelajda Feliksa Ottilia a 7 lipca 1851 r. druga córka Ewa.

Heinrich Leonard był bardzo aktywny w sferze publicznej, gdyż w 1843 roku został powiatowym posłem do landtagu Prowincji Pomorskiej, a od roku 1850 był członkiem Pruskiej Izby Poselskiej. Najważniejszą pamiątką po zmarłym w 1875 r. Heinrichu Leonardzie von Arnimie jest ceglany neogotycki siemczyński kościół, który wzniesiono w latach 1854-1856, przy jego wydatnym współfinansowaniu.

W latach siedemdziesiątych XIX wieku tanie amerykańskie zboże zalało Europę. Ceny spadały i rozpoczął się tzw. kryzys agrarny. Rząd Cesarstwa Niemieckiego próbował ratować sytuację przez podwyższanie ceł, ale mimo to wiele pomorskich posiadłości popadało w ogromne zadłużenie. Również siemczyński majątek dotknęły poważne problemy, z którymi zmierzyć musiała się wdowa po Heinrichu Leonardzie – Charlotta Luiza Dorota Ottilla von Arnim. Po jej śmierci w 1887 r. zadłużony majątek odziedziczył jej syn – Heinrich Wilhelm Adolf Leonard Abraham von Arnim. Nieznane są bliższe fakty dotyczące efektów jego gospodarowania. Wiadomo jedynie, że w 1885 r. Heinrich sprzedał posiadłość Werbelow w kraju Uckermark, a cztery lata później, 23 października 1889 r. zmarł w wieku zaledwie pięćdziesięciu lat. Ostatnią właścicielką Siemczyna z rodziny von Arnim była siostra zmarłego Heinricha Ewa.  

Część majątku została za długi przejęta przez bank, gdyż w latach dziewięćdziesiątych XIX w. kosztem 952 hektarów ziemi należącej dawniej do von Arnimów utworzono 20 tzw. gospodarstw rentowych. Na mocy specjalnej ustawy nowi osadnicy pozyskiwali te gospodarstwa, nie posiadając środków na ich zakup, gdyż mogli je spłacać przez wiele lat uiszczając opłaty w postaci tzw. renty. Innymi słowy zakup gospodarstwa kredytował bank, który był właścicielem ziemi do momentu jej pełnej spłaty przez osadnika.

Posiadłość pomniejszona o 952 hektary została w 1895 r. sprzedana przez rodzinę von Arnim wdowie Mecie von Hensch (z domu von Foerster), która musiała być osobą żywotną i skuteczną w działaniu, gdyż w ciągu dziesięciu lat gospodarowania w Siemczynie udało się jej dokonać znacznych inwestycji. Wtedy zmodernizowała gorzelnię, która odtąd napędzana była maszyną parową, wybudowała kompleks budynków gospodarczych rozmieszczonych wzdłuż głównej drogi biegnącej przez wieś oraz czworaki dla robotników folwarcznych. Zasługą Mety jest również renowacja kaplicy von der Goltzów.

W czasie pobytu w Siemczynie Meta poślubiła szlachcica ze znamienitego rodu von Puttkamerów, ale ten szybko umarł i tak Meta von Puttkammer została wdową po raz drugi w życiu. 

W 1905 r. pałac i posiadłość zakupił frankfurcki bankier Adolf Marwitz, który po roku odsprzedał siemczyński majątek Erykowi von Borcke. Ten ostatni jednakże sprzedaje posiadłość równie szybko, gdyż już w 1907 r. jej właścicielami stają się Hartwig i Mascha von Bredow. Podobnie jak rodziny von der Goltzów i von Arnimów również von Bredowowie mogą poszczycić się rodowodem sięgającym XIII wieku. Pierwotną siedzibą tej familii była miejscowość Bredow położona w Brandenburii (dziś część miejscowości Brisenlang). Żona Hartwiga, Mascha, była jedyną córką fabrykanta Wilhelma Lucke. Jak widać małżeństwo barona ze starej rodziny arystokratycznej z przedstawicielką zamożnej rodziny burżuazyjnej nie było w tych czasach żadnym mezaliansem. 

 Mascha i Hartwig mogli poszczycić się siódemką synów: Karol Wilhelm Hartwig (ur. 1905), Hans-Christoph (ur. 1906), Heinz-Dietrich (ur. 1908), Friedrich Wilhelm Hasso (ur. 1910), Wichard Adalbert (ur. 1912), Siegward (ur. 1912) oraz Wilfried (ur. 1920). Okres 1907-1914 był postrzegany przez właścicieli posiadłości jako spokojne i dostatnie czasy. Zarządzany przez Hartwiga majątek prosperował bardzo dobrze. Pałac został rozbudowany o skrzydło północne, dokąd przeniesiono kuchnię i pralnię mieszczące się wcześniej w piwnicach. Jeszcze podczas studiów Hartwig odbył przeszkolenie wojskowe w 3 Gwardyjskim Pułku Artylerii Polowej, dlatego kiedy w 1914 r. wybuchła wojna ruszył na front jako kapitan artylerii. Walczył w wielu miejscach i w końcu udało mu się szczęśliwe powrócić do domu. Jednak po 9 latach dolegliwości żołądkowe, których nabawił się na froncie, nasiliły się tak bardzo, że Hartwig trafił do szpitala w Szczecinie, gdzie 26 kwietnia 1927 r. zmarł na anemię. Jego śmierć była wielkim ciosem dla rodziny von Bredowów, a gospodarzenie posiadłością spadło teraz na barki owdowiałej Maschy. Pod koniec lat dwudziestych pomorskie rolnictwo dotknął kryzys światowy, w wyniku czego w 1931 r. majątek ziemski w Siemczynie tonął w długach i był u progu bankructwa. Na szczęście ostry kurs oszczędnościowy wdrożony przez nowego administratora Hansa Dahlkego przyniósł dobre rezultaty. W latach trzydziestych XX w. decyzją władz państwowych majątki z dużym zadłużeniem i nieuprawianą powierzchnią rolną zobowiązane były oddawać państwu znaczne obszary ziemi za odszkodowaniem finansowym. Dotyczyło to również siemczyńskiej posiadłości, która został zmniejszona o około 1000 morgów ziemi przeznaczonej na cele osiedleńcze.

W czasie II wojny światowej dwaj najmłodsi synowie Maschy: Siegward i Wilfried polegli na froncie radzieckim w 1942 r. i w 1943 r. Pozostali członkowie rodziny von Bredow przeżyli wojnę. Dzisiejsi gospodarze siemczyńskiego pałacu utrzymują przyjacielskie kontakty z Mathiasem von Bredow (synem Wicharda), który od 2010 r. sprawuje funkcję prezydenta rodu von Bredow. W czasie II wojny światowej w pomorskich majątkach ziemskich, jak i w Siemczynie wykorzystywano pracę przymusowych robotników i jeńców wojennych narodowości polskiej, rosyjskiej i francuskiej. Dzieje Siemczyna w tym okresie przebiegały według schematu charakterystycznego dla całej III Rzeszy. Nastroje ludności zmieniały się od bezrefleksyjnej radości ze zwycięstw hitlerowskich wojsk do strachu i rozpaczy z powodu nieuchronnie nadchodzącej klęski. Rozkaz ewakuacji mieszkańców wydano na 1. marca 1945 r., zbyt późno, by możliwa była skuteczna ucieczka na zachód większości Siemczynian. Radzieckie dywizje pancerne wyprzedzały kolumny uciekinierów i ostatecznie znaczna część mieszkańców Heinrichsdorfu wróciła do swych domostw.

Po przebiciu tak zwanej pozycji ryglowej Wału Pomorskiego kilkanaście kilometrów na południe od Siemczyna brygady i dywizje 1 Armii Wojska Polskiego ruszyły za cofającym się nieprzyjacielem. Szósta Dywizja tej armii otrzymała zadanie prowadzenia pościgu w kierunku Siemczyna, Rzepowa, Starego i Nowego Worowa. Około godziny 16.30 4 marca 1945 r. do Siemczyna dotarł 16 pułk piechoty i za nim 18 pułk piechoty szóstej dywizji. Niemiecka obrona szybko opuściła wieś po ostrzale z broni maszynowej przez polskie wojsko nacierające od strony Złocieńca.

Decyzją zwycięskich mocarstw Pomorze Zachodnie miało znaleźć się w granicach państwa polskiego, dlatego uwolnieni polscy robotnicy przymusowi i jeńcy wojenni zapoczątkowali proces budowania polskiej administracji. Był to trudny okres, kiedy władza była słaba, a do wsi ściągali różnej maści szabrownicy szukający łatwego zarobku. Pałac i majątek ziemski opuszczony przez von Bredowów zajęły na krótko wojska sowieckie. Wiosną 1945 r. rozgrabiono co cenniejsze wyposażenie pałacu. Polskie władze przemianowały Heinrichsdorf na Henrykowo, co było dobrym pomysłem, gdyż w ten sposób zachowano w nazwie informację o imieniu historycznego założyciela wsi. Jednakże już w 1947 r. dokonano ponownej, niczym nie uzasadnionej, zmiany nazwy na obecne Siemczyno. 

W latach 1945-47 przeprowadzono przymusowe przesiedlenie ludności niemieckiej za Odrę, a do wsi przybywali liczni polscy osadnicy: repatrianci z ziem utraconych na wschodzie oraz przesiedleńcy ze zniszczonej przez okupanta centralnej Polski.

Przybywający do wsi osadnicy otrzymywali skromne kilkuhektarowe gospodarstwa rolne, które były znacznie mniejsze od dawnych niemieckich. Majątek ziemski w roku 1949 r. przekształcono w Państwowe Gospodarstwo Rolne Siemczyno, które zlikwidowano w 1953 r.

Na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych władze państwowe zintensyfikowały politykę stalinizacji życia gospodarczego. W jej ramach przystąpiono do kolektywizacji wsi, skłaniając lub zmuszając rolników indywidualnych do wstępowania do rolniczych spółdzielni produkcyjnych. Osadnicy czynili to niechętnie, gdyż postrzegali takie działania jako odbieranie niedawno przydzielonych im gospodarstw. Dlatego też większość spółdzielni na Pojezierzu Drawskim zlikwidowano po kilku latach działalności. Inaczej było w Siemczynie, gdyż powstała tam w 1953 roku Spółdzielnia Produkcyjna „Kłos” pomimo trudnych początków okazała się sprawnie działającym przedsiębiorstwem. Przez dziesiątki lat oferowała ona pracę mieszkańcom wsi i okolic. W Piasecznie zorganizowano oddział tej spółdzielni zajmujący się głównie chowem owiec.

Siemczyńska społeczność, która złożona była z repatriantów z dawnych polskich Kresów, przesiedleńców z województwa kieleckiego oraz Bieszczad szybko się integrowała. Najstarsi mieszkańcy wspominają, że mimo nawału ciężkiej pracy znajdowano czas na życie kulturalne, wspólną zabawę i celebrowanie świąt.

Staraniem miejscowego nauczyciela Henryka Leszczyńskiego doprowadzono w roku 1950 do przeniesienia do pałacu szkoły podstawowej, co z pewnością zapobiegło dalszej dewastacji tego obiektu. Zapewne nie był to właściwy użytkownik, jednak być może decyzja ta uratowała pałac przed całkowitym zniszczeniem, jak stało się to np. w sąsiednim Złocieńcu. Siemczyński pałac zaoferował swe obszerne i pełne światła salony na potrzeby edukacyjne małych mieszkańców wsi. Aspekt edukacyjny jest w tym wypadku oczywisty, ale poza nim szkoła odegrała ogromną rolę w życiu społecznym wsi, stając się ważnym miejscem integracji jej mieszkańców. W okresie wakacji mieścił się tu ośrodek kolonijny. Szkoła w pałacu funkcjonowała do początku 1986 r. kiedy to po katastrofie budowlanej ją zamknięto, a młodzież szkolną przeniesiono do Czaplinka.

Obok szkoły i rolniczej spółdzielni produkcyjnej kolejną instytucją, która wykorzystała zabudowania dawnej posiadłości ziemskiej była istniejąca od 1946 r. jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej w Siemczynie. Jej bazą jest od 1981 r. część budynku dawnej folwarcznej kuźni znajdującego się obok pałacu.

19 marca 1960 roku Pałac wpisano do rejestru zabytków pod nr 249 zaś 20 lat później 12 czerwca 1980 roku do rejestru zabytków pod nr 1103 wpisano przypałacowy park.

W latach 1986-90 pałac nie miał gospodarza i coraz bardziej podupadał. Pod koniec 1990 r. pałac sprzedano prywatnym osobom, które nie podjęły jakichkolwiek działań w celu jego ratowania lub renowacji. Zamiast tego pojawiło się zadłużenie w postaci obciążenia jego hipoteki. W 1999 r. pałac stał się własnością braci Andziaków, którzy wcześniej odkupowali go częściami, min. w wyniku licytacji komorniczej. Nowi właściciele przystąpili niezwłocznie do prac zabezpieczających przed dalszą degradacją tego unikatowego zabytku. Odwodniono piwnice, poprzez wykonanie odpływów wody opadowej oraz usunięto góry śmieci i nadkładów ziemi wokół pałacu. Przeprowadzono niezbędne prace naprawcze połaci dachowej. Szczególnie pilne było zabezpieczenie części grożących zawaleniem stropów, co zostało również niezwłocznie wykonane. Ponadto właściciele uzupełnili brakujące ramy okienne, szyby oraz drzwi. Oczyszczono też parkowe stawy oraz udrożniono odpływy. Kolejnym ważnym krokiem było odkupienie w 2002 r. przez właścicieli pałacu znacznej części zabudowań folwarcznych oraz ziemi należących do Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Siemczynie. Kompleks budynków, historycznie stanowiący zespół pałacowo-folwarczny, położonych wzdłuż drogi krajowej nr 20 poddano szeroko zakrojonej renowacji.

            10 lipca 2004 roku właściciele pałacu zorganizowali w obrębie założenia pałacowo-folwarcznego festyn dla mieszkańców wsi, który miał upamiętniać legendarnego jej założyciela – templariusza Heinricha, (imieniny Henryka 15 lipca). Inicjatywa właścicieli pałacu trafiła na podatny grunt i skromne początkowo obchody przy wsparciu Siemczynian przemieniły się w rokrocznie organizowane święto wsi o nazwie „Henrykowskie Dni w Siemczynie”. Wydarzenie to z czasem zakorzeniło się w świadomości społecznej całego regionu. Stało się znanym i cenionym społecznie świętem kultywującym historię, kulturę i tożsamość narodową. W roku 2018 Henrykowskie Dni w Siemczynie zorganiozowano po raz piętnasty.

            Mając na uwadze dobro zabytkowych obiektów Siemczyna z inicjatywy właścicieli pałacu założono i 14 grudnia 2005 roku zarejestrowano Henrykowskie Stowarzyszenie w Siemczynie, któremu właściciele powierzyli w użytkowanie pałac i park. Odtąd Stowarzyszenie zwane w skrócie HSS dąży z uporem i nieustępliwością do odtworzenia zarówno architektonicznego, jak i historycznego piękna tego obiektu. Te i wiele innych działań sprawiło, że w październiku 2007 r. Burmistrz Czaplinka przyznał wyróżnienie dla członka Zarządu HSS Bogdana Andziaka „Za zaangażowanie w działalność na rzecz rozwoju Turystyki i Rekreacji w Gminie Czaplinek”.

            W czerwcu 2009 roku zakończono remont i przekazano do użytkowania na hotel całą część folwarczną (była chlewnia, obora, stajnia i oficyna). Było to jednocześnie bardzo ważne dla pałacu z punktu widzenia stowarzyszenia, gdyż miejsce to zaczęło odwiedzać znacznie więcej gości, którzy poznawali pałac i park wraz z ich historią.

            W 2010 roku po odrestaurowaniu drugiej części dawnej kuźni folwarcznej utworzono w niej pracownię ceramiczną, którą nazwano „Kuźnią Ceramiczną”.

            Znamiennym dla zespołu pałacowo-folwarcznego w roku 2011 był fakt zakupu przypałacowego parku od Gminy Czaplinek. Warto wspomnieć, że starania trwały 11 lat i szczęśliwie dla zespołu pałacowo-folwarcznego zakończyły się sukcesem. W końcu, po wielu latach zespół pałacowo-folwarczny mógł być wpisany na listę zespołów pałacowo-folwarcznych z parkiem, których w naszym województwie już prawie nie ma.

            W styczniu 2011 roku powołano do życia Kapitułę Henryków Honorowych, aby móc oficjalnie wyróżniać osoby, organizacje i instytucje zaangażowane w działania HSS na rzecz odbudowy pałacu.

            W lutym 2011 roku zmienił się sołtys wsi Siemczyno. Funkcję tę objął, młody i kreatywny, a jak się później okazało bezcenny dla integracji jej mieszkańców i wspólnych ich działań, Michał Olejniczak będący równocześnie czynnym i aktywnym strażakiem OSP Siemczyno. Dzięki jego zaangażowaniu wieś już we wrześniu tamtego roku zdobyła II miejsce w konkursie gminnym Najaktywniejsza wieś gminy Czaplinek. Miarodajnym przykładem było jedno ze wspólnych działań mieszkańców, tj. adaptacja części budynku przy wiejskiej świetlicy na pomieszczenia kuchenne. Odtąd można tam realizować wiele działań, które integrują społeczność wiejską.

             W tym samym roku (2011) Henrykowskie Stowarzyszenie w Siemczynie przystąpiło do ogólnoeuropejskiego programu propagującego historię, dziedzictwo i tożsamość narodową o nazwie „Europejskie Dni Dziedzictwa” organizując we wrześniu w zespole pałacowo-folwarcznym ich pierwszą edycję. Uhonorowaniem działań Stowarzyszenia było wytypowanie tego miejsca na gospodarza Powiatowego Święta Plonów, które także odbyło się we wrześniu tego roku.

            W listopadzie 2011 roku Marszałek Województwa Zachodniopomorskiego przyznał dla członków HSS Bogdana, Zdzisława i Krystyny Andziaków Dyplom Uznania „Swojskie Zabytki” za szczególne zasługi w ochronie dziedzictwa kulturowego województwa zachodniopomorskiego. Rok 2011 był owocny dla działań HSS czego uwieńczeniem było zorganizowanie w folwarku I Gali Wolontariatu Powiatu Drawskiego.

            W marcu 2012 roku mając na uwadze aktualne problemy społeczne HSS zorganizowało I Ogólnopolską Konferencję poświęconą tematyce Odnawialnych Źródeł Energii, która zainspirowała Stowarzyszenie do przystąpienia do ogólnoeuropejskiego programu OZE o nazwie Europejskie Słoneczne Dni. Organizowane one były w Siemczynie przez kolejnych sześć lat.

            Z kolei działania sołtysa Siemczyna zaowocowały w maju 2012 roku powołaniem do życia Młodzieżowej Drużyny Pożarniczej działającej przy OSP Siemczyno. Młodzież ta wraz z mieszkańcami wsi od samego początku zaangażowała się w działania społeczne zmierzające do upiększania wsi. Integracja wsi zaowocowała zdobyciem w październiku tamtego roku drugiego miejsca w konkursie na Najładniejsze stoisko promocyjne gminy Czaplinek na dożynkach gminnych oraz pierwszego miejsca w konkursie na Najładniejsze sołectwo gminy Czaplinek.

            Staraniem Stowarzyszenia w 2010 roku nawiązano kontakt z wnukiem ostatnich przedwojennych właścicieli siemczyńskiego majątku Mathiasem von Bredow (Prezydentem rodu), który z sentymentu do tego miejsca zorganizował w nim zjazd rodu von Bredow w sierpniu 2012 roku.

            We wrześniu 2012 roku, podczas II Europejskich Dni Dziedzictwa w Siemczynie HSS powołało do życia periodyk popularno-historyczny pt.: „Zeszyty Siemczyńsko-Henrykowskie”. Także we wrześniu tego roku Zarząd Województwa Zachodniopomorskiego uznał zasługi stowarzyszenia dla rozwoju regionu i nagrodził jego działania srebrną „Odznaką Gryfa Zachodniopomorskiego.”

            Niecałe pół roku od powołania do życia redakcji „Zeszytów Siemczyńsko-Henrykowskich” ukazał się drukiem pierwszy tom tej publikacji (styczeń 2013). Rok 2013 można nazwać rozkwitem działalności wydawniczej Stowarzyszenia, gdyż ukazały się w nim trzy tomy Zeszytów oraz jeden tom nadzwyczajny pt.: „Henrykowscy Golczowie” pióra Jarosława Leszczełowskiego. Ten pasjonat, badacz i regionalista zawarł w nim monografię siemczyńskiej linii rodu von der Goltz. Wznieśli oni m.in. w Siemczynie na początku XVIII w. okazały, zachowany do dziś w niemal niezmienionej formie architektonicznej, barokowy pałac, który obecnie jest pod kuratelą HSS.

            Już w marcu 2013 roku Marszałek woj. zachodniopomorskiego docenił aktywność i zaangażowanie społeczne mieszkańców Siemczyna oraz efekt ich licznych czynów społecznych, wręczając sołtysowi wsi certyfikat „Zachodniopomorska Wieś Turystyczna 2012 roku”. By wyróżnienie to nie było tylko papierową nagrodą, sołtys wraz z mieszkańcami wsi już we wrześniu rozpoczął projekt „Modernizacji infrastruktury sportowo-rekreacyjnej w Siemczynie”. Zaś w październiku tego roku sołectwo na dożynkach gminnych zajęło drugie miejsce za „Najładniejsze stoisko promocyjne gminy Czaplinek” i drugie miejsce za „Najładniejszy wieniec dożynkowy”. Idąc za ciosem w grudniu sołectwo zostało nagrodzone trzecim miejscem w konkursie „Najładniejsze sołectwo Powiatu Drawskiego 2013” oraz pierwszym miejscem w konkursie „Najaktywniejsze sołectwo gminy Czaplinek”.

            Wieloletnie działania HSS zmierzające do przywrócenia barokowemu pałacowi dawnego blasku na początku 2014 roku zostały uwieńczone pierwszym sukcesem, bowiem HSS otrzymało decyzję budowlaną obejmującą: budowę drenażu opaskowego przy pałacu, remont zdekapitalizowanych urządzeń melioracji szczegółowych i kanalizacji deszczowej oraz remont i regulację  istniejących, przypałacowych, stawów ziemnych.

            Z kolei dużym sukcesem OSP Siemczyno było włączenie ich jednostki w lutym 2014 roku do Krajowego Systemu Ratownictwa Gaśniczego. OSP nierozerwalnie złączone z sołectwem, w dużej mierze przyczyniło się do sukcesu tego ostatniego jakim było w marcu tamtego roku zajęcie pierwszego miejsca w konkursie „Najbardziej usportowione sołectwo gminy Czaplinek”.

            Dzięki długotrwałym staraniom sołtysa i Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie w maju 2014 roku gmina Czaplinek rozpoczęła budowę pomostu o długości 50 m w Zatoce Henrykowskiej jeziora Drawsko, nad którym leży Siemczyno.

            Ściśle współpracując z mieszkańcami wsi Siemczyno w czerwcu 2014 roku HSS wydało II Tom Nadzwyczajny Zeszytów dotyczący powojennych losów wsi pt.: „Heinrichsdorf-Henrykowo-Siemczyno – przez wieki”.

Wrzesień i październik 2014 roku to dla sołectwa Siemczyno miesiące wyróżnień i nagród tak zasłużenie wypracowywanych przez cały rok (III miejsce w kategorii „Najładniejsze sołectwo Powiatu Drawskiego”, II miejsce w kategorii „Najładniejszy wieniec dożynkowy”). Kolejne działania zmierzające do upiększenia wsi to budowa boiska do koszykówki w obiekcie rekreacyjno-sportowym w Siemczynie. Zaś dla HSS w październiku rozpoczęto żmudne prace nad przywróceniem pałacowi jego świetności, w tym przypadku poprzez rozpoczęcie budowy drenażu opaskowego przy pałacu, remontowi urządzeń melioracji i kanalizacji deszczowej oraz remontowi i regulacji przypałacowych stawów. Był to swoisty milowy krok do osiągnięcia celów statutowych Stowarzyszenia.

Długie starania, mnóstwo wielokierunkowych działań zaowocowały nominacją Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie do „Nagrody i Tytułu Strażnika Dziedzictwa Rzeczpospolitej” przyznaną przez Kapitułę konkursu ustanowioną przez Marszałka Senatu Rzeczpospolitej Polskiej za rewitalizację barokowego założenia pałacowo-parkowego w Siemczynie, po której odebranie udali Zdzisław i Bogdan Andziakowie. Ceremonia wręczenia odbyła się w Pałacu na wodzie w warszawskich Łazienkach w grudniu 2014 r.

Także w grudniu tego roku doceniona została aktywność i zaangażowanie społeczne sołtysa Siemczyna Michała Olejniczaka, który został rekomendowany przez HSS do wyróżnienia za działalność wolontariacką i z rąk Burmistrza Czaplinka uhonorowano go statuetką „Wolontariatu za rok 2014”.

            Prawdziwie milowym kamieniem dla wieloletnich działań i starań Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie by rozpocząć remont pałacu było uzyskanie 9 lutego 2015 roku decyzji budowlanej na remont tego zabytkowego obiektu. Tę wiekopomną chwilę poprzedzały wieloletnie działania zmierzające do zgromadzenia niezbędnej dokumentacji obejmującej wiele badań: geologicznych, architektonicznych, inwentaryzacji budowlanej obiektu, gromadzenia wytycznych konserwatorskich, zwieńczonych wykonaniem projektu budowlanego.

Także w lutym tego roku HSS powołało do życia Zespół Tańców Historycznych „Pałac Siemczyno”. Stał się on barwną wizytówką Siemczyna i Zespołu Pałacowo-Folwarcznego prezentując tańce epoki baroku na wielu regionalnych i ogólnopolskich wydarzeniach, występując z układami tanecznymi i prezentacjami tekstowymi w pięknych historycznych strojach dworskich z epoki.

            W kwietniu 2015 roku zakończono prace remontowe i regulacyjne przypałacowych stawów, które jak się okazało były niezbędne przed jakimkolwiek rozpoczęciem prac w obrębie samego zabytkowego obiektu. Sołectwo natomiast progresywnie poprawiało wizerunek wsi poprzez m. in. budowę w lipcu tego roku boiska do siatkówki na obiekcie rekreacyjno-sportowym zwiększając tym samym atrakcyjność Siemczyna zarówno dla odwiedzających go turystów, jak i samych mieszkańców.

W lipcu rozpoczęto pierwsze prace remontowe pałacu, na które środki przyznało Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Był to częściowy remont dachu polegający na remoncie więźby dachowej wraz z remontem stropu nad I piętrem skrzydła południowego pałacu. Ten etap prac remontowych zakończono już we wrześniu tamtego roku.

            Prace remontowe pałacu to jedno, a pozyskiwanie życzliwości ludzi i zarażanie ich miłością do tego miejsca to drugie. Henrykowskie Stowarzyszenie w Siemczynie wraz z grupą pasjonatów historii, kultury i sztuki zainicjowało tradycję Henrykowskich Spotkań Kulturalnych odbywających się raz w miesiącu w sobotnie popołudnie przez cały rok za wyjątkiem miesięcy letnich. Spotkania te to swoiste połączenie historii, prezentowanej podczas prelekcji przez regionalistów oraz gości zapraszanych z całej Polski, sztuki poprzez organizację wernisaży, wystaw i warsztatów artystów związanych z regionem oraz kultury poprzez występy zespołów muzycznych, śpiewaczych i tanecznych uświetniających te spotkania swoimi występami.

            W sierpniu 2015 roku Stowarzyszenie na Nadzwyczajnym Walnym Zgromadzeniu zmieniło swoją formę organizacyjno-prawną stając się Organizacją Pożytku Publicznego i powołując nowy skład Komisji Rewizyjnej. Wszystko to po to, aby łatwiej docierać do wielu źródeł wsparcia dla organizacji pozarządowych celem ratowania pałacu w Siemczynie.

            Wrzesień 2015 roku to także kolejne wyróżnienia i nagrody dla sołectwa Siemczyno, które odebrało w czasie dożynek z rąk Burmistrza Czaplinka nagrodę 1-go miejsca za Najładniejsze stoisko promocyjne gminy oraz 2-go miejsca za Najładniejszy wieniec dożynkowy gminy Czaplinek.

            Wychodząc naprzeciw gościom odwiedzającym Siemczyno i Zespół Pałacowo-Folwarczny w październiku tego roku HSS zakończyło realizowany od kilku miesięcy projekt polegający na wytyczeniu i fizycznym oznakowaniu tablicami informacyjnymi Henrykowskiego Szlaku w Siemczynie. Dodatkowym wsparciem tego pomysłu był druk ulotek ze szczegółowym planem wędrówki Henrykowskim Szlakiem po Siemczynie.

By uatrakcyjnić i spopularyzować Siemczyno wśród turystów z jej walorami turystycznymi, atutami historycznymi i atrakcjami przyrodniczymi HSS przystąpiło do zachodniopomorskiego projektu polegającego na budowie produktu turystycznego o charakterze sieciowym opartego o zasoby endogeniczne regionu Pomorza Zachodniego pt.: „Wrota Czasu”. Do projektu przystąpiło kilka miejscowości zlokalizowanych na Pomorzu Zachodnim, a osadzonych historycznie w różnych epokach: Budzistowo (przedlokacyjny Kołobrzeg, czyli VIII w n.e.), Wolin (X-XI w. n.e.), Moryń (XIII-XIV w. n.e.), Siemczyno (XVII-XVIII w. n.e.), Przelewice (XIX-XX w. n.e.), Świnoujście (XIX-XX w. n.e.) i Niechorze (XX w. n.e.).

Jakby uwieńczeniem tych wszystkich działań Stowarzyszenia na niwie społeczno-kulturowej było przyznanie dla HSS w grudniu 2015 roku przez Burmistrza Czaplinka statuetek: Organizacja Pozarządowa – działalność w dziedzinie kultury lokalnej Gminy Czaplinek 2015 roku” oraz Wydarzenie Kulturalne Gminy Czaplinek 2015 roku” za rokroczne organizowanie „Henrykowskich Dni w Siemczynie.”

            Na początku kwietnia 2016 roku Starosta Drawski zainicjował Akcję Eksploracyjno-Historyczną pt.: „Jezioro Tajemnic”. Henrykowskie Stowarzyszenie w Siemczynie już 12-go kwietnia tego roku podpisało deklarację przystąpienia do tej Akcji.

W lipcu tego roku rozpoczęto II część remontu dachu polegającą na remoncie części więźby dachowej wraz z remontem stropu nad I piętrem korpusu głównego pałacu w Siemczynie. W tym samym miesiącu sołectwo przystąpiło do adaptacji byłego sklepu GS na pomieszczenia fitness dla mieszkańców wsi i odwiedzających wioskę turystów.

            Prezydent rodu von Bredow Mathias v. Bredow zorganizował w dniach 28-31.08.2016 r. w Zespole Pałacowo-Folwarcznym zjazd potomków Hartwiga i Maschy von Brdowa, tzw. linię siemczyńską tego rodu. Zbiegło się to niemalże z wrześniowym zakończeniem prac remontowych części połaci dachu nad korpusem głównym pałacu w Siemczynie.

            Wrzesień tego roku to również wiele nagród i wyróżnień dla sołectwa Siemczyno. Mieszkańcy wsi, nieustępliwi w swych działaniach zmierzających do uatrakcyjnienia tego miejsca dla przyjeżdżających gości i siebie samych, zdobyli na dożynkach gminnych wraz

z sołtysem I miejsce za Najładniejsze stoisko promocyjne gminy Czaplinek i takie samo miejsce za Najładniejszy wieniec dożynkowy gminy Czaplinek. Siemczyński wieniec dożynkowy zdobył także I miejsce na dożynkach powiatowych otrzymując tytuł Najładniejszy wieniec dożynkowy Powiatu Drawskiego i idąc dalej takież samo miejsce na dożynkach wojewódzkich otrzymując tytuł Najładniejszy wieniec dożynkowy województwa zachodniopomorskiego, czym zakwalifikował się do jego prezentacji na dożynkach Prezydenckich w Spale. Na dożynkach wojewódzkich doceniony został również przez Zachodniopomorską Izbę Rolniczą, która przyznała mu także pierwsze miejsce.

            W marcu 2017 roku Rada Miejska w Czaplinku przyznała Henrykowskiemu Stowarzyszeniu w Siemczynie tytuł „Zasłużony dla Gminy Czaplinek” w uznaniu szczególnych zasług dla tejże gminy. W grudniu tego roku uhonorowany został także sołtys Siemczyna Michał Olejniczak zwyciężając w plebiscycie „Osobowość roku 2017” w kategorii Samorządność i społeczność lokalna w powiecie drawskim, organizowanym wspólnie przez Głos Pomorza i Głos Koszaliński.

            W kwietniu tego roku sołectwo jako jedyne w Powiecie Drawskim uzyskało granty sołeckie z Urzędu Marszałkowskiego. Siemczyno przystąpiło do budowy mini amfiteatru na obiekcie rekreacyjno-sportowym w Siemczynie.

19 czerwca 2017 roku sołtys Siemczyna Michał Olejniczak otrzymał z rąk wicemarszałka Senatu Rzeczpospolitej Polskiej statuetkę „Sołtys Roku 2016”.

            Główne działanie statutowe HSS, czyli ratowanie pałacu w Siemczynie ponownie doczekało się następnego etapu realizacji bowiem w sierpniu tego roku rozpoczęto prace budowlane w zakresie renowacji, modernizacji i rozbudowy piwnic oraz renowacji części pomieszczeń I i II kondygnacji pałacu w Siemczynie w celu przystosowania obiektu do pełnienia funkcji publicznych zgodnie z realizacją projektu pt.: „Wykorzystanie potencjału endogenicznego barokowego pałacu w Siemczynie poprzez przystosowanie części pałacu do celów wystawienniczych i prezentacyjnych w zakresie niezbędnym do oferowania usług turystycznych i rekreacyjnych związanych z odtwórstwem historycznym.”

Dalszym działaniem Stowarzyszenia związanym z pałacem było w lutym 2018 roku rozpoczęcie prac remontowych strychu i pozostałej połaci dachu korpusu głównego w ramach realizacji projektu pt.: „Zwiększenie atrakcyjności zasobów kultury regionu w wyniku zachowania dziedzictwa kulturowego w postaci barokowego pałacu w Siemczynie, gm. Czaplinek poprzez remont dachu połączony z adaptacją poddasza na Uniwersalium Rzemiosł Różnych.”

            We wrześniu 2017 roku mieszkańcy Siemczyna oraz okolicznych wsi mieli możliwość spotkania się i dyskutowania o aktualnych problemach sopołecznych z Rzecznikiem Praw Obywatelskich RP, do którego doszło z inicjatywy HSS.

            Rok 2018 to rok ciężkiej pracy Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie i jego Zarządu przy realizacji rozpoczętych prac remontowo-adaptacyjnych pałacu w Siemczynie. To także rok wielu kolejnych nagród i wyróżnień dla sołectwa Siemczyno. Wspomnieć choćby należy o nagrodzie w dziedzinie kultury za lata 2016-2017 w kategorii Animator Kultury w środowisku wiejskim przyznanej przez Radę Miasta Czaplinka i wręczonej przez Burmistrza Czaplinka sołtysowi wsi Michałowi Olejniczakowi. To również sierpniowe II miejsce sołectwa Siemczyno na dożynkach gminnych za Najładniejszy wieniec dożynkowy Gminy Czaplinek i I miejsce na tychże dożynkach za Najładniejsze stoisko promocyjne. Stoisko to zdobyło także I miejsce na marszałkowskich dożynkach wojewódzkich 2 września 2018 roku w Drawsku Pomorskim.

 

KALENDARIUM

VII w. – powstaje gród w Starym Drawsku na przesmyku między jeziorami Drawsko i Żerdno

Ok. 1120 – gród w Starym Drawsku zniszczony przez wojów Bolesława Krzywoustego

XIII w. – Askańczycy z Marchii Brandenburskiej nadają ziemie w okolicach dzisiejszego Siemczyna rodzinie von Besskow, zaś ziemie w okolicach dzisiejszego Broczyna rodzinie von Goltz. Założenie wsi Heinrichsdorf,  prawdopodobnie przez jednego z Templariuszy o imieniu Heinrich

19.XI 1286 – Książę wielkopolski Przemysł II nadaje templariuszom pustkowie nad rzeką Drawą i jeziorem drawsko (ziemie drahimskie)

1291 – Templariusze objęli nadaną im ziemię i wybudowali zameczek Tempelburg (Czaplinek)

1292 – Według zeznań szesnastowiecznych Golczów w sądzie grodzkim w Wałczu członkowie tego rodu mieli zakupić Heinrichsdorf (Siemczyno) or rodziny von Besskow

8.II.1296 – Brandenburscy rycerze zabijają w Rogoźnie polskiego Króla Przemysła II. Przejęcie zwierzchności nad czaplinecką komandorią templariuszy przez Marchię Brandenburską

3.IV.1312 – Papież Klemens V zawiesił zakon templariuszy, którego dobra zostały przekazane joannitom, jednak czaplinecka komandoria pozostaje we władaniu Brandenburgii

1321 – Pierwsza pisemna wzmianka o wsi Rzepowo

1345 – Władcy brandenburscy przekazują czaplinecką komandorię joannitów

1349 – Czaplinecka komandoria odnotowana jako opustoszała

1360 – 1366 – Joannici wznoszą zamek Drahim

sierpień 1361 – Przywilej mistrza zakonu joannitów, Hermanna von Werberge przekazujący Piaseczno braciom Ldekinowi i Georgowi Golczom

sierpień 1361 – Hermann von Werberge nadał braciom Hermannowi i Heinrichowi von Besskow oraz Ludekinowi Golczowi Machliny, Miłkowo i Broczyno. Wymienieni Besskowie byli wtedy prawdopodobnie właścicielami Siemczyna

13.II.1368 – Układ drawski zawarty przez Kazimierza Wielkiego z margrabią Ottonem Leniwym, na mocy którego polski władca odzyskał m.in. czaplinecką komandorię joannitów. Siemczyno w granicach Królestwa Polskiego

1378 – Najazd księcia Swantibora na posiadłości joannitów. Zniszczenie zamków w Czaplinku i w Machlinach

1400 – Zakon Krzyżacki zakupił od margrabiego Zygmunta Luksemburskiego Drawsko Pomorskie oraz Czaplinek z przyległościami. Obaj władcy nie uznają polskich praw do komandorii

1407 – Z rozkazu króla Władysława Jagiełły wielkopolski starosta generalny Tomasz z Węgleszyna zdobył Drahim, zmuszając joannitów do ucieczki

XV w. – Dawna komandoria zostaje przekształcona w drahimskie starostwo niegrodowe (tenuta), na czele którego stoi tenutariusz, czyli starosta niegrodowy

1422 – Zatarg Drahimski: oddział żołnierzy wynajętych przez drawskich mieszczan zdobywa Drahim. Incydent ten był jedną z przyczyn wojny polsko-krzyżackiej zwanej golubską.

1426 – Władysław Jagiełło wizytował odzyskany Drahim.

1455 – Brandenburczycy odkupili od Krzyżaków Nową Marchię.

1471 – Król Kazimierz Jagiellończyk uznał prawdopodobnie prawa Golczów do posiadłości nadanych im przez joannitów.

1503 – Król Aleksander Jagiellończyk zezwolił sprzedać starostwo drahimskie Heinrichowi Golczowi z Kłębowca.

1506 – Heinrich Golcz prezentuje dokumenty joannickich przywilejów, uzyskując akceptację króla Aleksandra Jagiellończyka.

1509 – „Dziedzice z Heinrichsdorfu” Klaus i Krystian von Beeskow, poddani starosty Drahimskiego Jana Golcza dokonali napadu na archidiakona poznańskiego Jana Górskiego.

1510 – Pierwsza wzmianka o posiadaniu prywatnych udziałów w Heinrichsdorfie przez Golczów.

1513 – Bracia Jan, Kuno, Sebald i Aleksander Golczowie kupują kolejną część wsi Heinrichsdorf od braci von Besskowów.

1513 – Król Zygmunt I Stary żąda od starostów drahimskich: Jana, Aleksandra i Sebalda Golczów przedstawienia dokumentów potwierdzających ich prawa do zajmowanych dóbr.

ok. 1517 – Zabójstwo starosty Jana Golcza w Nowym Worowie.

1521 – Na rozkaz króla Zygmunta I Starego Golczowie oddali zamek drahimski w ręce generalnego starosty wielkopolskiego Łukasza z Górki.

1532 – Za rozbój na drogach król Zygmunt I Stary skazał Sebalda, Kunona i Aleksandra Golczów na banicję.

1539 – Król Zygmunt I Stary przywraca do praw Kunona i Sebalda Golczów.

1546 – Heinrich Golcz zbudował kościół ewangelicki w Rzepowie (Reppow).

1554 – Pierwsza pisemna wzmianka o dworze w Rzepowie (Reppow).

1555 – Budowa kościoła ewangelickiego w Blumenwerder (Piaseczno).

1555 – Po śmierci Kunona i Heinricha Golczów starosta Joachim Natzmer siłą zajmuje Piaseczno i Siemczyno.

1560 – Wdowy Agnieszka i Elżbieta Golczowie siłą odebrały wsie Piaseczno i Siemczyno.

1560 – Wybudowano ewangelicki kościół w Siemczynie, gdzie utworzono protestancką parafię oraz drugą siedzibę rodu w Heinrichsdorf (Siemczyno).

1562 – Starosta Janusz Kościelecki wyrzucił z Siemczyna wdowę Elżbietę Golczową. Sprawa trafia do sądu.

XVI w. – Po długoletnim sporze Golczów ze starostami drahimskimi doszło do podziału Siemczyna na część szlachecką i starościńską.

1595 – Pierwsza wzmianka o wsi Warniłęg (oryg. Worland).

Luty 1601 – Poddani z Siemczyna biorą udział w udanej wyprawie Alberta Żołkowskiego na Mirosławiec w celu uwolnienia Sebalda Golcza z Broczyna II.

1601-1602 – Rota piechoty z powiatu wałeckiego dowodzona przez Sebalda Golcza bierze udział w wojnie inflanckiej.

28.X.1602 – W wyniku sporów w rodzinie Golczów chłopi z Siemczyna i Rzepowa zamordowali w Piasecznie Sebalda Golcza z Broczyna I.

1620 – Podział posiadłości na część rzepowską należącą do Arnolda Golcza oraz siemczyńską Baltazara Golcza.

1624 – Wypędzenie protestanckich duchownych ze starostwa Drahimskiego.

1625 – Pierwsza wzmianka o dworze w Siemczynie wzniesionym przez Balthasara Golcza.

1627 – Po przegranym procesie o prawa do granicznych lasów dwór w Siemczynie odwiedzają czaplineccy rajcowie, by prosić Balthasara Golcza o przebaczenie, padając u jego stóp

1629 – Balthasar Golcz założył owczarnię Winkel (dziś Głęboczek). Spustoszenie golczańskich włości przez cesarskie wojska.

21.VII 1655 – Armia szwedzka feldmarszałka Arvida Wittenberga przekroczyła granicę Rzeczypospolitej pod Siemczynem. Był to początek wojny zwanej potopem szwedzkim.

1657 – spalenie zamku Drahim przez wycofujących się Szwedów

19.IX.1657 – Dodatkowa umowa do układu welawskiego przewiduje zwrot elektorowi brandenburskiemu Fryderykowi Wilhelmowi kosztów wystawienia 6000 żołnierzy. Gdyby król polski nie zwrócił tych pieniędzy, elektor miał prawo zająć starostwo drahimskie.

listopad 1657 – Wojska Stefana Czarnieckiego zatrzymują się na leże zimowe w Tempelburgu, Heinrichsdorf i okolicznych wsiach.

1658 – Na początku roku Stefan Czarniecki na czele swoich wojsk rusza za Szwedami do Danii. Tabory pozostawia w Czaplinku (Tempelburg) i okolicy.

20.X.1659 – Dywizja Stefana Czarnieckiego powraca z wyprawy duńskiej przez Siemczyno i Czaplinek do Polski.

II połowa XVII w. – Właściciel Siemczyna Georg Wilhelm von der Goltz wykupił od swych krewniaków dobra rzepowskie, czyniąc z Siemczyna główną siedzibę miejscowej linii rodu.

1668 – Wykorzystując okres bezkrólewia w Rzeczpospolitej, elektor Fryderyk Wilhelm zajął Drahim. Starościńska część Siemczyna należy odtąd do Brandenburgii.

1699 – Henning Berndt von der Goltz ufundował barokową kaplicę przy Siemczyńskim kościele.

1700 – 1721– Wojna Północna (polsko- szwedzka). Szwedzi, Polacy, Saksończycy i Rosjanie w Heinrichsdorf.

1712 – 1713 – W wyniku zarazy (dżumy) przywleczonej przez wojska szwedzkie umiera połowa mieszkańców Siemczyna. Henning Berndt von der Goltz ucieka do folwarku Kaleńsko. Ufundowanie obrazu na pamiątkę zakończenia epidemii dżumy.

przed 1722 – Powiększanie majątku przez Goltzów, założenie gorzelni w Heinrichsdorf.

20.III.1722 – Rozpoczęcie budowy barokowego pałacu przez Henninga Berndta von der Goltz w Siemczynie.

19.XI.1726 – Ukończenie budowy barokowego pałacu jako nowej siedziby rodu von der Goltz w Heinrichsdorf (Siemczyno). {Koszt budowy 9000 talarów. Okazały dom na planie podkowy, z tarasem pośrodku o długości 122 stóp (~35,38 m) i szerokości 72 stóp (~20,88 m), wysoki na dwie kondygnacje z przedniej strony i na trzy z tylnej. Pałac posiadał hol, z którego wiodły podwójne schody dębowe. Pałac posiadał pomieszczenia (wysokie na 4,5 m) towarzyskie, mieszkalne i sypialne, salę rycerką, otwarte kominki i olbrzymie piece kaflowe}

1726 – Na sejmie w Grodnie Rzeczpospolita postanawia wykupić starostwo drahimskie (pieniądze zebrano, ale do wykupu nie doszło).

1734 – Umiera Henninga Berndta von der Goltz, właściciel i fundator pałacu w Heinrichsdorf. Majątkiem zajmuje się żona Ilse Catherina (z domu Heydebreck)

1745 – Bracia Joachim Casimir i Franz Günter obejmują zarządzanie majątkiem.

1746 – Szwagier króla Fryderyka II Wielkiego – margrabia Fryderyk Wilhelm von Szwedt wizytuje siemczyński pałac.

1756 – 1763 – Podczas wojny siedmioletniej wojska rosyjskie plądrują majątek w Siemczynie. Wybucha krowia zaraza.

1772 – I rozbiór Rzeczpospolitej. Posiadłości Goltzów weszły w skład Dystryktu Nadnoteckiego, czyli obszaru anektowanego przez Prusy. Starościńska połowa wsi Siemczyno należy natomiast do pruskiej prowincji Pomorze.

18.IX 1773 – Na mocy układu w Warszawie Polska rezygnuje z pretensji do starostwa drahimskiego.

1774 – Król Prus Fryderyk II Wielki odwiedza Siemczyno w drodze do Starogardu Gdańskiego.

1786 – Leopold Henryk von der Goltz sprzedał Rzepowo (Reppow) i Piaseczno (Blumenwerder) królowi Prus Fryderykowi Wilhelmowi II.

1793 – August Wilhelm Guenther von der Goltz sprzedał majątek Heinrichsdorf wraz z pałacem radcy sądowemu, szambelanowi z Prus Wschodnich Heinrichowi Augustowi von Arnim.

1796 – Heinrich August von Arnim kupuje Rzepowo (Reppow) i Piaseczno (Blumenwerder) od króla pruskiego. Rozbudowuje pałac w Heinrichsdorf (dobudowuje skrzydło południowe z sypialniami i pokojami dla gości).

1800 – Rozbudowa zabudowań folwarcznych w Siemczynie (Heinrichsdorf).

6.II.1807 – Napoleoński Legion Północny, a przede wszystkim oddziały złożone z Badeńczyków – Niemców generała Vincentiego dewastują pałac w Siemczynie.

19.I.1834 – Zmarł Heinrich August von Arnim. Majątek odziedziczył jego syn – Heinrich Leonard.

1847 – Rozbiórka ryglowego kościoła w Siemczynie.

1854-1856 – Rodzina von Arnim funduje budowę ceglanego neogotyckiego kościoła w Siemczynie (Heinrichsdorf).

1875 – Umiera Heinrich Leonard von Arnim, majątek dziedziczy wdowa Charlotta Luiza Dorota Ottilla von Arnim z dziećmi. W wyniku kryzysu agrarnego majątek tonie w długach.

1887 – Po śmierci matki zadłużony majątek odziedziczył Heinrich Wilhelm Adolf Leonard Abraham von Arnim.

1889 – Ostatnią właścicielką z rodu Arnimów jest siostra zmarłego Heinricha – Ewa von Arnim.

ok.1891 – Częściowa parcelacja siemczyńskiej posiadłości przez bank za długi.

1895 – Von Arnimowie sprzedają posiadłość wdowie Mecie von Hensch (później von Puttkammer).

1900 – Budowa kompleksu budynków gospodarczych wzdłuż głównej drogi przez wieś oraz wielorodzinnych budynków dla robotników folwarcznych.

1905 – Pałac i posiadłość kupił frankfurcki bankier Adolf Marwitz.

1906 – Pałac i posiadłość kupił Eryk von Borcke.

1907 – pałac i okoliczne dobra ziemskie stają się własnością Hartwiga i Maschy von Bredow. Rozpoczęcie gruntownego remontu pałacu oraz dobudowa skrzydła północnego, do którego z pałacowych piwnic przenoszą kuchnię oraz zmiana założeń parkowych.

1919 – Pastor Fritz Bahr rozpoczął posługę w gminach Siemczyno, Rzepowo i Piaseczno.

1920 – Budowa w pobliżu kościoła wielorodzinnych budynków mieszkalnych dla robotników folwarcznych.

1920 – Budowa budynku plebanii w Siemczynie dzięki pastorowi Fritzowi Bahr.

26.IV.1927 – W wyniku schorzeń nabytych podczas I wojny światowej umiera Hartwig von Bredow .

1930 – Pastor Martin Wenzel rozpoczął posługę w gminach Siemczyno, Rzepowo i Piaseczno.

1931 – Poważne zadłużenie majątku z powodu kryzysu światowego.

Lata 30-te XX w. – Częściowa parcelacja majątku w Siemczynie.

1.III.1945 – Rozkaz ewakuacji mieszkańców wsi Heinrichsdorf  .

4.III.1945 – Wieś Heinrichsdorf zajęta bez walki przez żołnierzy 16 pułku piechoty 6 DP 1 Armii Wojska Polskiego.

marzec 1945 – Zmiana nazwy wsi na Henrykowo.

marzec 1945 – Organizacja polskiej administracji przez dawnych jeńców i robotników przymusowych.

1945 –  Majątek rodziny von Bredow zajmują Rosjanie. Pałac jako szpital, później kwatera dla radzieckich oficerów.

kwiecień 1945 – Ignacy Wyroba mianuje Romana Olżyńskiego pierwszym polskim sołtysem Henrykowa.

lipiec 1945 – Mikołaj Szymański wybrany na sołtysa Henrykowa.

7.X.1945 – Proboszcz Czaplinka Bernard Zawada poświęca kościół w Henrykowie jako Rzymskokatolicki.

styczeń 1946 – Jan Rosa wybrany na sołtysa Henrykowa.

marzec 1946 – Rosjanie opuszczają wieś. Pałac i folwark przejmuje państwo polskie.

sierpień 1946 – Stefan Czerniak wybrany sołtysem Henrykowa.

1947 – Ponowna zmiana nazwy wsi z Henrykowo na Siemczyno.

1945-1947 – Przymusowe przesiedlenie niemieckich mieszkańców wsi za Odrę. Przybywanie polskich osadników: repatriantów z ziem utraconych na wschodzie oraz przesiedleńców ze zniszczonej przez okupanta centralnej Polski.

marzec 1947 – Henryk Czymbor wybrany na sołtysa Siemczyna.

1948 – Parcelacja siemczyńskiego majątku, powstanie tzw. „resztówki” ( w skład której wchodziły ziemie pozostałe po parcelacji)  pod zarządem GS Czaplinek.

marzec 1949 – Bernard Miszewski wybrany na sołtysa Siemczyna.

1949 – Powstaje PGR Siemczyno.

1950 – Staraniem pierwszego polskiego nauczyciela Henryka Leszczyńskiego do pałacu przeniesiono szkołę podstawową.

styczeń 1953 – Władysław Stępień wybrany na sołtysa Siemczyna.

1953 – Likwidacja PGR Siemczyno. Utworzenie Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej „Kłos” w Siemczynie.

1.I.1957 – Ustanowienie stałego wikariatu w Siemczynie i wprowadzenie księgi parafialnej.

1957 – ks. Jan Laśkiewicz SDB duszpasterz samodzielnego wikariatu w Siemczynie.

styczeń 1960 – Eugeniusz Połetek wybrany na sołtysa Siemczyna.

19.III 1960 – Pałac wpisany do rejestru zabytków pod nr 249.

1961 – ks. Jan Gabiś SDB duszpasterzem samodzielnego wikariatu w Siemczynie.

marzec 1964 – Grzegorz Fedorowiat wybrany na sołtysa Siemczyna.

1965 – ks. Kazimierz Furdyna SDB duszpasterzem samodzielnego wikariatu w Siemczynie.

styczeń 1972 – Wacław Połeć wybrany na sołtysa Siemczyna.

2.X.1973 – J.E. bp Ordynariusz Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej Ignacy Jeż eryguje nową parafię Matki Bożej Różańcowej (wydzielonej z parafii Świętej Trójcy w Czaplinku) w skład której weszły miejscowości: Siemczyno, Rzepowo, Piaseczno, Głęboczek, Żelisławie, Chmielowo PGR, Kolonia Siemczyńska i Kaleńsko NOwe (obecnie parafia obejmuje: Siemczyno, Rzepowo, Piaseczno, Głęboczek, Żelisławie i Wrześnicę).

1973 – ks. Edward Kołek SDB proboszczem w Siemczynie.

1978 – ks. Bolesław Kujawa SDB proboszczem w Siemczynie.

styczeń 1980 – Michał Kunicki wybrany na sołtysa w Siemczynie.

12.VI 1980 – Park przypałacowy wpisany do rejestru zabytków pod nr 1103.

1986 – Decyzja o zamknięciu szkoły podstawowej w pałacu.

1986 – Pałac stoi nie użytkowany i podupada.

1987 – ks. Krzysztof Łada SDB proboszczem w Siemczynie.

1990 – Gmina Czaplinek sprzedaje pałac prywatnym właścicielom.

od 1990 – pałac stoi nieużytkowany i niszczeje (ponadto prywatny właściciel zadłuża go obciążając jego hipotekę)

1991 – ks. Stanisław Chojnowski SDB proboszczem w Siemczynie

styczeń 1995 – Kazimiera Waracka wybrana na sołtysa Siemczyna

1997 – ks. Andrzej Matyjaszek SDB proboszczem w Siemczynie

1999 – Po zakupie na licytacji komorniczej części pałacu i odkupie z rąk prywatnych pozostałych jego części rodzina Andziaków staje się w pełni właścicielami pałacu w Siemczynie

2002 – Bracia Bogdan i Zdzisław Andziakowie nabywają od likwidującej się spółdzielni wszystkie budynki folwarczne okalające pałac i część przyległych ziem rolnych i lasów

10.VII.2004 – Inauguracja corocznych obchodów „Henrykowskich Dni w Siemczynie” (Przedstawienie pt.: „Życie w Pałacu” – zaprezentowane przez młodzież z Czaplinka i Szczecina w ramach programu pt.: „Ożywiamy polskie zabytki”)

16.VII.2005 – II Henrykowskie Dni w Siemczynie (koncert kwartetu smyczkowego z Mińska)

14.XII 2005 – Zarejestrowanie Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie

22.VII.2006 – III Henrykowskie Dni w Siemczynie (Opera na Zamku w Szczecinie z operetką pt.: „La serva patrona” – Giovaniego Battisty Pargolesio)

21.VII.2007 – IV Henrykowskie Dni w Siemczynie (Koncert filharmoników „Wiedeńscy Mistrzowie”)

16.VIII.2007 – Zorganizowanie Transgranicznej Konferencji Historycznej w Siemczynie wraz ze Stowarzyszeniem Transkultura z Frankfurtu nad Odrą

19.X.2007 – Burmistrz Miasta i Gminy Czaplinek przyznał wyróżnienie dla członka Zarządu HSS Bogdana Andziaka „Za zaangażowanie w działalność na rzecz Turystyki i Rekreacji w Gminie Czaplinek”

26.VII.2008 – V Henrykowskie Dni w Siemczynie (Koncert finałowy Międzynarodowego Festiwalu Chórów, m. in. występ czaplineckiego Chóru „Voca” pod dyrekcją Szymona Godziemy-Trytka z niepowtarzalną „Mszą Kreolską”)

czerwiec 2009 – Odrestaurowanie części folwarcznej z przeznaczeniem na hotel (była chlewnia, obora, stajnia i oficyna)

2009 – ks. Andrzej Naporowski zostaje proboszczem w Siemczynie

25.VII.2009 – VI Henrykowskie Dni w Siemczynie (Koncert Filharmoniczny)

2010 – Utworzenie pracowni ceramicznej w budynku po byłej kuźni folwarcznej

10.VII.2010 – VII Henrykowskie Dni w Siemczynie (Koncert Symfoniczny Filharmonii Koszalińskiej z solistką, pt.: „Mistrzowie Wiedeńscy, Węgierscy i Czescy”)

styczeń 2011 – Po 11 latach starań zakup parku przypałacowego od Gminy Czaplinek

29.I.2011 – Powołanie do życia Kapituły Henryków Honorowych i wyróżnień dla osób, organizacji i instytucji zaangażowanych w statutowe działania HSS wokół pałacu

8.II.2011 – Michał Olejniczak wybrany na sołtysa Siemczyna

9.VII.2011 – VIII Henrykowskie Dni w Siemczynie (pierwsze wręczenie Henryków Honorowych i koncert Zespołu „Fantini Akord Kwintet” z koszalińskiego Centrum Kultury 105)

10.IX.2011 – I Europejskie Dni Dziedzictwa w Siemczynie pt.: „Kamienie milowe”

17.IX.2011 – IX Powiatowe Święto Plonów w Zespole Pałacowo-Folwarcznym w Siemczynie

wrzesień 2011 – II miejsce wsi Siemczyno w konkursie Najaktywniejsza wieś gminy Czaplinek

październik 2011 – Adaptacja budynku przy wiejskiej świetlicy w Siemczynie na kuchnię

listopad 2011 – Dyplom Uznania „Swojskie Zabytki” przyznany przez Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego za szczególne zasługi w ochronie dziedzictwa kulturowego województwa zachodniopomorskiego dla członków HSS Bogdana, Zdzisława i Krystyny Andziaków

5.XII.2011 – I Gala Wolontariatu Powiatu Drawskiego w Siemczynie

4.II.2012 – Zwyczajne Walne Zgromadzenie Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie

16.III.2012 – I Ogólnopolska Konferencja OZE w Siemczynie (równoczesne przystąpienie do projektu Europejskich Słonecznych Dni)

maj 2012 – Powołanie do życia Młodzieżowej Drużyny Pożarniczej przy OSP Siemczyno

18.V.2012 – II Europejskie Słoneczne Dni w Siemczynie

6-8.VII.2012 – IX Henrykowskie Dni w Siemczynie (Pokaz mody pałacowej i dworskiej prezentowany przez zespół rekonstruktorów Magdaleny Bekier z towarzyszeniem zespołu muzyki dawnej. Koncert pt.: „Biesiada Henrykowska”)

3-5.VIII.2012 – Zjazd potomków Hartwiga i Maschy von Bredow (właścicieli pałacu do 1945 r.) w Siemczynie

8.IX.2012 – II Europejskie Dni Dziedzictwa w Siemczynie pt.: „Tajemnice codzienności”

8.IX.2012 – Powołanie do życia periodyku „Zeszyty Siemczyńsko-Henrykowskie”

26.IX.2012 – Przyznanie przez Zarząd Województwa Zachodniopomorskiego dla HSS Srebrnej „Odznaki Gryfa Zachodniopomorskiego” w uznaniu zasług dla rozwoju regionu

październik 2012 – II miejsce sołectwa Siemczyno na dożynkach gminnych Najładniejsze stoisko promocyjne

październik 2012 – I miejsce sołectwa Siemczyno Najaktywniejsze sołectwo gminy Czaplinek

styczeń 2013 – Wydanie Tomu I „Zeszytów Siemczyńsko-Henrykowskich”

9.II.2013 – Zwyczajne Walne Zgromadzenie Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie

15.III.2013 – Marszałek woj. zachodniopomorskiego wręcza sołtysowi Siemczyna certyfikat „Zachodniopomorskiej Wsi Turystycznej roku 2012) dla Siemczyna

6.IV.2013 – I Posiedzenie Kolegium Redakcyjnego „Zeszytów Siemczyńsko-Henrykowskich”

17.V.2013 – III Europejskie Słoneczne Dni w Siemczynie

czerwiec 2013 – wydanie Tomu II „Zeszytów Siemczyńsko-Henrykowskich”

5-7.VII.2013 – X Henrykowskie Dni w Siemczynie (Koncert Orkiestry Filharmonicznej z Koszalina z solistką)

lipiec 2013 – wydanie I Tomu Nadzwyczajnego „Zeszytów Siemczyńsko-Henrykowskich” pt.: „Henrykowscy Golczowie”

27.VIII.2013 – Przyznanie 2 złotych odznak „Za opiekę nad Zabytkami” dla członków Zarządu HSS Bogdana Andziaka i Zdzisława Andziaka przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP

7.IX.2013 – Wojewódzka Inauguracja Europejskich Dni Dziedzictwa w Siemczynie (III Edycja EDD w Siemczynie) pt.: „Nie od razu Polskę zbudowano”

wrzesień 2013 – rozpoczęcie projektu Modernizacja infrastruktury sportowo-rekreacyjnej w Siemczynie

5.X.2013 – 40-lecie Parafii pw. Matki Boskiej Różańcowej w Siemczynie

październik 2013 – II miejsce solectwa Siemczyno na dożynkach gminnych Najładniejsze stoisko promocyjne

październik 2013 – II miejsce sołectwa Siemczyno na dożynkach gminnych Najladniejszy wieniec dożynkowy

grudzień 2013 – III miejsce sołectwa Siemczyno Najładniejsze sołectwo Powiatu Drawskiego 2013

grudzień 2013 – Wydanie Tomu III „Zeszytów Siemczyńsko-Henrykowskich

grudzień 2013 – I miejsce sołectwa Siemczyno Najaktywniejsze sołectwo gminy Czaplinek

20.I.2014 – Henrykowskie Stowarzyszenie w Siemczynie (HSS) otrzymało decyzję budowlaną obejmującą następujący zakres prac: budowę drenażu opaskowego przy pałacu, remont zdekapitalizowanych urządzeń melioracji szczegółowych i kanalizacji deszczowej, remont i regulację istniejących, przypałacowych, stawów ziemnych.

15.II.2014 – Zwyczajne Walne Zgromadzenie Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie

21.II.2014 – OSP Siemczyno włączona do Krajowego Systemu Ratownictwa Gaśniczego.

1.III.2014 – I miejsce sołectwa Siemczyno Najbardziej usportowione sołectwo gminy Czaplinek

25.IV.2014 – Statuetki „Za działalność w dziedzicnie kultury” przyznane przez Burmistrza Czaplinka dla członków Zarządu HSS Zdzisława i Bogdana Andziaków

15.V.2014 – IV Europejskie Słoneczne Dni w Siemczynie

maj 2014 – Rozpoczęcie budowy pomostu w Zatoce Henrykowskiej j. Drawsko w Siemczynie

czerwiec 2014 – wydanie Tomu IV „Zeszytów Siemczyńsko-Henrykowskich” i II Tomu Nadzwyczajnego „Zeszytów Siemczyńsko-Henrykowskich” pt.: Heinrichsdorf-Henrykowo-Siemczyno – przez wieki

4-6.VII.2014 – XI Henrykowskie Dni w Siemczynie (Koncert Orkiestry Symfonicznej Filharmonii z Koszalina z solistami pt.: „Muzyka nie całkiem poważna”)

16.VIII.2014 – Udział rekonstruktorów z Pałacu Siemczyno w XI Międzynarodowym Zlocie Pojazdów Militarnych w Bornem Sulinowie

13.IX.2014 – IV Europejskie Dni Dziedzictwa w Siemczynie pt.: „Dziedzictwo – źródło tożsamości”

13.IX.2014 – III miejsce sołectwa Siemczyno Najładniejsze sołectwo Powiatu Drawskiego

wrzesień 2014 – II miejsce sołectwa Siemczyno na dożynkach gminnych Najładniejszy wieniec dożynkowy

październik 2014 – Rozpoczęcie budowy drenażu opaskowego przy pałacu, remont urządzeń melioracji szcegółowych i kanalizacji deszczowej oraz remont i regulacja przypałacowych stawów

październik 2014 – I miejsce sołectwa Siemczyno na dożynkach gminnych Najładniejsze stoisko promocyjne

październik 2014 – Budowa boiska do koszykówki, a w 2015 roku do siatkówki na obiekcie rekreacyjno-sportowym w Siemczynie

listopad 2014 – Nominacja do „Nagrody i Tytułu Strażnika Dziedzictwa Rzeczpospolitej” dla HSS przyznana przez Kapitułę konkursu Marszałka Senatu Rzeczpospolitej Polskiej za rewitalizację barokowego założenia pałacowo-parkowego w Siemczynie

grudzień 2014 – Tytuł „Zasłużony dla Powiatu Drawskiego” przyznany przez Radę Powiatu Drawskiego dla członka Zarządu HSS Bogdana Andziaka

5.XII.2014 – Sołtys Siemczyna otrzymuje statuetkę Wolontariatu za rok 2014

9.II.2015 – Henrykowskie Stowarzyszenie w Siemczynie otrzymało decyzję budowlaną na remont pałacu

luty 2015 – Wydanie Tomu V „Zeszytów Siemczyńsko-Henrykowskich” oraz II Tomu Nadzwyczajego pt.: „Heinrichsdorf-Henrykowo-Siemczyno – przez wieki”

14.II.2015 – Zwyczajne Walne Zgromadzenie Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie oraz Powołanie do życia Zespołu Tańców Historycznych „Pałac Siemczyno”

18-19.IV.2015 – Wyjazd studyjny członków HSS i przyjaciół Stowarzyszenia do Cedyni i Siekierek z okazji 70-lecia forsowania Odry

kwiecień 2015 – Zakończono remont i regulację przypałacowych stawów

14.V.2015 – V Europejskie Słoneczne Dni w Siemczynie

czerwiec 2015 – Wydanie Tomu VI „Zeszytów Siemczyńsko-Henrykowskich”

lipiec 2015 – Zakup historycznych strojów dla Zespołu Tańców Historycznych „Pałac Siemczyno”

3-5.VII.2015 – XII Henrykowskie Dni w Siemczynie (Koncert tenora Jacka Wójcickiego z Wielką Orkiestrą Filharmonii Koszalińskiej

lipiec 2015 – Rozpoczęto I część remontu dachu polegającą na remoncie więźby dachowej wraz z remontem stropu nad I piętrem skrzydła południowego Pałacu w Siemczynie

17-19.VII.2015 – Udział Zespołu Tańców Historycznych „Pałac Siemczyno” i rekonstruktorów z HSS w Dniach Czaplinka

25.VII.2015 – Udział Zespołu Tańców Historycznych „Pałac Siemczyno” i rekonstruktorów z HSS w Europejskim Festiwalu Ludzi w Złocieńcu

29.VIII.2015 – I Inauguracyjne Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie (powołanie do życia tego comiesięcznego wydarzenia) – udział w Koncercie bydgoskiej orkiestry „Emband” pod dyrekcją p. Ewy Makuly

sierpień 2015 – Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Członków HSS w celu:

– zmiany statutu Stowarzyszenia w związku z wnioskiem o rejestrację Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie jako Organizacji Pożytku Publicznego

– zmiany składu Komisji Rewizyjnej Stowarzyszenia

wrzesień 2015 – Zakończono I część remontu dachu skrzydła południowego Pałacu w Siemczynie

wrzesień 2015 – I miejsce sołectwa Siemczyno na dożynkach gminnych Najładniejszy wieniec dożynkowy gminy Czaplinek

wrzesień 2015 – II miejsce sołectwa Siemczyno na dożynkach gminnych Najładniejszy wieniec dożynkowy gminy Czaplinek

12.IX.2015 – V Europejskie Dni Dziedzictwa w Siemczynie pt.: „Dziedzictwo utracone – dziedzictwo ocalone”

3.X.2015 – II Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – Józef Szkandera prezentuje ogólnopolski projekt historyczno-kulturowy „Skąd jesteśmy” + wystawa malarstwa p. Giny Malinowski i p. Lidii Kubisztal z Bornego Sulinowa

październik 2015 – Zakończenie znakowania I Henrykowskiego Szlaku w Siemczynie

7.XI.2015 – III Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – Prezentacja krasomówcza Marii Spirin z Czaplinka + Prelekcje dr hab. Radosława Barka z Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu na temat przemian krajobrazu kulturowgo na przykładzie Gminy Czaplinek oraz historia powstania muralu w poznańskiej dzielnicy Śródka + wernisaż poplenerowy

20.XI.2015 – Podpisanie listu intencyjnego w sprawie budowy produktu turystycznego o charakterze sieciowym, opartego o zasoby endogeniczne regionu Pomorza Zachodniego pt.: „WROTA CZASU”

5.XII.2015 – IV Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – Prelekcja dr Wojciecha Lizaka ze Szczecina pt.: „Zmierzch Europy?”

grudzień 2015 – Przyznanie przez Burmistrza Czaplinka statuetki „Organizacja Pozarządowa działalność w dziedzinie kultury lokalnej Gminy Czaplinek 2015 roku” dla Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie

grudzień 2015 – Przyznanie przez Burmistrza Czaplinka statuetki „Wydarzenie Kulturalne Gminy Czaplinek 2015 roku” dla Henrykowskiego stowarzyszenia w Siemczynie za organizowanie „Henrykowskich Dni w Siemczynie”

16.I.2016 – V Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – Prezentacja Romualda Kurzątkowskiego i młodzieży z Drawska Pom. pt.: „Po torach pamięci. Lata 1944-1956” + Koncert Duetu „Zoriuszka” z Czaplinka + wieczorne kolędowanie z rodziną Urlichów z Czaplinka

luty 2016 – Wydanie Tomu VII „Zeszytów Siemczyńsko-Henrykowskich”

13.II.2016 – VI Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – Koncert wirtuoza skrzypiec, solisty Królewskiej Orkiestry Symfonicznej z Wilanowa Bogdana Kierejszy

27.II.2016 – X Walne Zgromadzenie Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie

12.III.2016 – VII Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – Prezentacja Projektu Marii Witek i Anny Bartczak z Biura Dokumentacji Zabytków w Szczecinie i Waldemara Witka z Narodowego Instytutu Dziedzictwa OT Szczecin pt.: „Kapliczki i krzyże przydrożne w powiecie drawskim” + Koncert muzyki andyjskiej Zespołu „La Familia” z Czaplinka

12.IV.2016 – Henrykowskie Stowarzyszenie w Siemczynie przystępuje do Akcji Eksploracyjno-Historycznej „JEZIORO TAJEMNIC” zainicjowanej przez Starostę Drawskiego

16.IV.2016 – VIII Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – Prelekcja regionalisty dr Zbigniewa Mieczkowskiego + Koncert poezji śpiewaanej braci Tomka i Jacka Bateńczuków (Poznań, Siemczyno) + Otwarcie galerii w Sali Ceglanej wraz z wernisażem prac Grupy art4art

25.V.2016 – VI Europejskie Słoneczne Dni w Siemczynie

czerwiec 2016 – wydanie Tomu VIII „Zeszytów Siemczyńsko-Henrykowskich

2-3.VII.2016 – XIII Henrykowskie Dni w Siemczynie (Koncert tenora Dariusza Stachury z Orkiestrą Filharmonii Koszalińskiej pod batutą Rubena Silvy, prowadzenie Andrzej Zborowski)

lipiec 2016 – Rozpoczęto II część reemontu dachu polegającą na remoncie części więźby dachowej wraz z remontem stropu nad I piętrem korpusu głównego Pałacu w Siemczynie

lipiec 2016 – Adaptacja byłego sklepu GS na pomieszczenia fitness

25.VII.2016 – Koncert Niemiecko-Amerykańskiego Chóru Kameralnego pt.: „Muzyka darem od Bogda”w Pałacu w Siemczynie

28-31.VII.2016 – Zjazd rodu von Bredow w Pałacu w Siemczynie

30.VII.2016 – Udział Zespołu Tańców Historycznych „Pałac Siemczyno” i rekonstruktorów z HSS w I Dniu Drawy w Złocieńcu

17.IX.2016 – VI Europejskie Dni Dziedzictwa w Siemczynie pt.: „Pamięć miejsc i ludzi”

wrzesień 2016 – Zakończono II część remontu dachu korpusu głównego Pałacu w Siemczynie

wrzesień 2016 – I miejsce sołectwa Siemczyno na dożynkach gminnych Najładniejsze stoisko promocyjne gminy Czaplinek

wrzesień 2016 – I miejsce sołectwa Siemczyno na dożynkach gminnych Najładniejszy wieniec dożynkowy gminy Czaplinek

wrzesień 2016 – I miejsce sołectwa Siemczyno na dożynkach powiatowych Najładniejszy wieniec dożynkowy Powiatu Drawskiego

wrzesień 2016 – I miejsce sołectwa Siemczyno na dożynkach wojewódzkich Najładniejszy wieniec dożynkowy województwa zachodniopomorskiego

wrzesień 2016 – I miejsce sołectwa Siemczyno na dożynkach wojewódzkich Najładniejszy wieniec dożynkowy w konkursie Zachodniopomorskiej Izby Rolniczej

7-9.IX.2016 – IV Zlot Poszukiwaczy Skarbów „Kocioł Świdwiński – Jezioro Tajemnic” w Siemczynie

4-6.XI.2016 – Skanowanie Pałacu w Siemczynie przez studentów Akademii Morskiej w Siemczynie pod kierownictwem dr Grzegorza Stępnia

5.XI.2016 – IX Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – otwarcie Galerii „Kamiennej” Wernisażem Ogólnopolskiej Wystawy Zbiorowej Malarstwa, Fotografii i Tkaniny Związku Plastyków Artystów Rzeczpospolitej Polskiej – Oddział Koszaliński + Prelekcja regionalisty Jarosława Leszczełowskiego ze Złocieńca pt.: „Frydlandzki sztetl i frydlandzki Berlin” + Koncert Duetu „Zoriuszka” z Czaplinka

26.XI.2016 – X Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – Premiera reportażu telewizyjnego o Pałacu w Siemczynie zrealizowanego przez Zespół Programu „Zanurzenie”, wprowadzenie Natalia Kasowska + Wystawa fotografii Adama Myśkowa ze Szczecina + Koncert hardrockowego Zespołu „Helless”

grudzień 2016 – Wydanie Tomu IX „Zeszytów Siemczyńsko-Henrykowskich”

10.XII.2016 – XI Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – Prezentacje archeologów z Muzeum w Koszalinie: Tomasz Choroba pt.: „Odkrycie grobów olbrzymów pod Piasecznem”, Andrzej Kasprzak pt.: „Kamienne kręgi w Pławnie”, Andrzej Kuczkowski pt.: „Najnowsze odkrycia archeologiczne w okolicach Siemczyna, tj. wczesnośredniowieczne grodziska” + Przekazanie artefaktów odkrytych w akcji „Jezioro Tajemnic” dla Muzeum w Koszalinie przez Starostę Drawskiego Stanisława Kuczyńskiego + Koncert Chóru „Profvoice” ze Złocieńca pod dyrektcją p. Doroty Gadziny

21.I.2017 – XII Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – Wernisaż malarstwa Jerzego Łapucia + Prezentacje: wprowadzająca dr Eryka Krasuckiego z Uniwersytetu Szczecińskiego, wycedyrektor Szkoły Podstawowej w Drawsku Pom. p. Lucyny Jabłóńskiej pt.: „Czym jest regionalizm?” + Koncert Zespołu „Falkenblues” ze Złocieńca

18.II.2017 – XIII Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – Prezentacja regionalisty dr Zbigniewa Mieczkowskiego pt.: „Rzeka Drawa i 100-lecie elektrowni wodnej w Borowie + Koncert Zespołu „Incydent” z Budowa + wystawa fotografii Adama Myśkowa ze Szczecina

25.II.2017 – XI Walne Zgromadzenie Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie

3.III.2017 – Przyznanie przez Radę Miejską w Czaplinku Tytułu „Zasłużony dla Gminy Czaplinek” dla Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie w uznaniu szczególnych Zasług dla Gminy Czaplinek

18.III.2017 – XIV Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – Prezentacja p. Lidii Lalak-Szawiel i Czesława Szawiela z Łobza pt.: „Śladami odkryć profesora Otto Puchsteina” + Wystawa malarstwa Ewy Kamińskiej-Mikołajczyk + Występ Zespołu Pieśni i Tańca „Diabaz” z Drawska Pom. pod kierownictwem choreografa p. Jolanty Bułczyńskiej-Parol

kwiecień 2017 – Budowa mini amfiteatru na obiekcie rekreacyjno-sportowym w Siemczynie z grantów sołeckich (jedyne sołectwo w powiecie Drawskim) otrzymanych z Urzędu Marszałkowskiego

8.IV.2017 – XV Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – Prezentacja p. Grzegorza Kruczka nauczyciela biologii z Drawska Pom. pt.: „Ciekawe drzewa i krzewy Drawska Pomorskiego i siemczyńskiego parku” + Wernisaż malarstwa p. Natalii Szynal pt.: „Pejzaże zapamiętane” + Koncert Młodzieżowej Orkiestry Dętej ze Szkoły Podstawowej w Drawsku Pom. pod batutą p. Tomasza Stawickiego

28-30.IV.2017 – V Zlot Poszukiwaczy Skarbów „Jezioro Tajemnic i Kocioł Świdwiński” w Pałacu Siemczyno

13.V.2017 – XVI Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – Prezentacja dr Janiny Kochanowskiej pt.: „Powojenne dziedzictwo pomorskie: czy dostrzegane i doceniane?” + Wystawa p. Soni Mikołajczyk + Prelekcja p. Lessa R. Hodunia z Polic pt.: „Jak rozumiemy świat przez pryzmat tajemnic, których… nie rozumiemy?” + Recital p. Lessa R. Hodunia

1.VI.2017 – Konferencja pt.: „Wpływ kormoranów na rozwój turystyki na Pojezierzu Drawskim”

19.VI.2017 – Sołtys Siemczyna otrzymuje z rąk wicemarszałka Senatu RP statuetkę sołtysa roku 2016

1-2.VII.2017 – XIV Henrykowskie Dni w Siemczynie (Koncert pt.: „Ósmy cud świata” – solistka Katarzyna Dondalska z Orkiestrą Filharmonii Koszalińskiej pod batutą Stefana Johannesa Waltera)

lipiec 2017 – Wydanie Tomu X „Zeszytów Siemczyńsko-Henrykowskich”

sierpień 2017 – Rozpoczęcie prac budowlanych w zakresie renowacji, modernizacji i rozbudowy piwnic oraz renowacji części pomieszczeń I i II kondygnacji Pałacu w Siemczynie w celu przystosowania obiektu do pełnienia funkcji publicznych zgodnie z realizacją projektu pt.: „Wykorzystanie potencjału endogenicznego barokowego pałacu w Siemczynie poprzez przystosowanie części pałacu do celów wystawienniczych i prezentacyjnych w zakresie niezbędnym do oferowania usług turystycznych i rekreacyjnych związanych z odtwórstwem historycznym”

16.IX.2017 – VII Europejskie Dni Dziedzictwa w Siemczynie pt.: „Krajobraz dziedzictwa, dziedzictwo krajobrazu” i Zachodniopomorskie Dni Dziedzictwa pt.: „Smaki dziedzictwa” – w połączeniu z XVII Henrykowskimi Spotkaniami Kulturalnymi w Siemczynie – Prezentacje: p. Katarzyny Lisieckiej z Archiwum Państwowego w Koszalinie Oddział w Szczecinku pt.: „Szli na zachód osadnicy”, ks. Wiesława Hnatejko CR proboszcza parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Złocieńcu pt.: „Przybyła do swoich”, p. Ewy Kilian nauczycielki historii ze Złocieńca pt.: „Czy wiesz skąd pochodzisz?” i p. Lucyny Jabłońskiej wicedyrektor SP w Drawsku Pom. pt.: „Kresy. Korzenie polskiej kultury” + Wystaw IPN pt.: „W poszukiwaniu nowego domu. Migracje ludności na Pomorzu Zachodnim w latach 1945-1950” + Wystawa autorska prelegentek pt.: „Dom utracony… Dom zyskany… Kresowe korzenie” + Biesiada kresowa

21.IX.2017 – Spotkanie z Rzecznikiem Praw Obywatelskich RP w Pałacu w Siemczynie

wrzesień 2017 – II miejsce sołectwa Siemczyno na dożynkach gminnych Najładniejszy wieniec dożynkowy gminy Czaplinek

wrzesień 2017 – I miejsce sołectwa Siemczyno na dożynkach gminnych Najładniejsze stoisko promocyjne

14.X.2017 – XVIII Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – Montaż słowno-muzyczny p. Lucy von Schickedantz i p. Iwony Gajewskiej-Tranbowicz z Bornego Sulinowa pt.: „Spotkanie z Osiecką” + wernisaż malarstwa p. Longiny Malinowski + Koncert Kameralny na fortepian i skrzypce

18.XI.2017 – XIX Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – Prezentacja p. Krzysztofa Kowalskiego kierownika wydziału archeologii Muzeum Narodowego w Szczecinie pt.: „Mołtowo słodko-gorzki smak odkrywania losów utraconych zbiorów muzealnych na Pomorzu” + film pt.: „Krajobraz mojego miasta” zaprezentowany z ramienia NID-u przez p. Waldemara Witka + Koncert Chóru „Canto Libero” z Drawska Pom. pod kierownictwem p. Ewy Gadziny + Wernisaż malarstwa p. Ewy Kamińskiej-Mikołajczyk z Drawska Pom.

16.XII.2017 – XX Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – Prelekcja ks. dr Jacka Brakowskiego z Czaplinka pt.: „Posługa ss. Franciszkanek w Salezjańskim Ośrodku Wychowawczym im. Św. Jana Bosko w Trzcińcu” + Koncert Zespołu muzyki Chrześcijańskiej „SELA” z Czaplinka pod kierownictwem p. Bartka Michalczyka pt.: „Pieśni adwentowe gospel” + powarsztatowa wystawa prac plastycznych

grudzień 2017 – Sołtys Siemczyna, Michał Olejniczak, zwycięzcą plebiscytu „Osobowość roku 2017” w kategorii Samorządność i społeczność lokalna w powiecie drawskim

20.I.2018 – XXI Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – Prelekcja p. Roberta Kraszczuka regionalisty z Wałcza pt.: „Wyspy w czasach dawnych na Ziemi Drawskiej” + Koncert Zespołu „Sami swoi” z Żabinka + Wystawa p. Anny Dawid-Hrynkiewicz i p. Elżbiety Gniazdowskiej pt.: „Sztuka wycinanki” + Recytacje Marty Skrzypek z Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych im. Gen. Wł. Andersa ze Złocieńca

luty 2018 – Rozpoczęcie prac remontowych strychu i pozostałej połaci dachu korpusu głównego Pałacu w Siemczynie w ramach realizacji projektu pt.: „Zwiększenie atrakcyjności zasobów kultury regionu w wyniku zachowania dziedzictwa kulturowego w postaci barokowego pałacu w Siemczynie, gm. Czaplinek poprzez remont dachu połączony z adaptacją poddasza na Uniwersalium Rzemiosł Różnych

24.II.2018 – XII Zwyczajne Walne Zgromadzenie Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie

24.II.2018 – XXII Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – Prezentacja prof. dr hab. Juliusza Chrościckiego z Uniwersytetu Warszawskiego i Jagiellońskiego w Krakowie pt.: „Jesteśmy w barokowej rezydencji” + Wystawa prac p. Zyty Jurczyszyn z Czaplinka pt.: „Obrazy nitką malowane” + Koncert Zespołu „Marianki” z Czaplinka pod kierownictwem p. Magdaleny Urlich

17.III.2018 – Sołtys Siemczyna odbiera z rąk Burmistrza Czaplinka nagrodę w dziedzinie kultury za lata 2016-2017 w kategorii Animator Kultury w środowisku wiejskim

17.III.2018 – Henrykowskie Stowarzyszenie w Siemczynie otrzymuje przyznane przez Burmistrza Czaplinka 2 nagrody za lata 2016-2017 w kategoriach:

– „Czaplineckie Wydarzenie Kulturalne Roku”

– „Kulturalna Organizacja Roku”

24.III.2018 – XXIII Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie pod hasłem: „KOBIECOŚĆ – Prelekcja dr Janiny Kochanowskiej pt.: „Kobieta zmienna jest – podróż poprzez wieki” + Wernisaż wystawy partnerskiej: malarstwo – p. Jadwiga Adrianowska, p. Ewa Kamińska-Mikołajczyk, p. Sonia Mikołajczyk, rzeźba w glinie – p. Krystyna Masiukiewicz oraz damskie prezentacje p. Lidii Klimowicz pt.: „PanEURytmia, taniec dusz”, p. Danieli Wasilewskiej pt.: „Uzdrawianie dźwiękiem OM”, p. Jolanty Bandury pt.: „Mistyka sztuki tatuażu: symbole, znaki, obrazy”, p. Lucyny Jabłońskiej pt.: „Sztuka batiku… magia barwy i zapachu”, p. Ewy Kamińskiej-Mikołajczyk pt.: „Czary z łąki… własnoręczne mydła i olejki do ciała”, p. Krystyny Masiukiewicz pt.: „Morsuj ciało i duszę” + Koncert Duetu „Zoriuszka” z Czaplinka pt.: „Białe głosy” + Występ taneczny Zespołu Tańców Historycznych „Pałac Siemczyno”

21.IV.2018 – XXIV Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie pt.: „Urodzinowe spotkanie przyjaciół w kręgu sztuki” – malarstwo, muzyka, teatr i taniec: – urodzinowe wspomnienia Grupy art4art i przyjaciół Galerii; – wystawa malarstwa grupy art4art (Jadwiga Adrianowska, Ewa Kamińska-Mikołajczyk, Maria Łapuć, Jerzy Łapuć); – rys historyczny mecenatu sztuki: Marlena Otłowska (nauczycielka wiedzy o kulturze); – prezentacja: mecenasi i artyści Galerii w Pałacu Siemczyno; – miniatura teatralna: Grupa teatralna Maćka Łukaszewicza; – oprawa muzyczna: Zespół „Grucha Band” Balladowo (Monika – vocal, instrumenty perkusyjne; Staszek – vocal, gitara akustyczna; Marcin – piano, instrumenty klawiszowe); – prowadzenia: Alina Karolewicz (polonistka, regionalistka, artystka) i Maciek Łukaszewicz (reżyser teatralny).

11.V.2018 – OSP Siemczyno otrzymuje Oskara Florian 2018 w kategorii kultura i tradycja w Ogólnopolskim Konkursie OSP pt.: „Florian”

19.V.2018 – XXV Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie – prelekcja pt.: „Rola kostiumu na przestrzeni wieków” wraz z pokazem mody – Longina Malinowski; – wernisaż Longiny Malinowski; – koncert „DUO STAR” z solistką Ewą Brojek-Polakowską (skrzypce – Tadeusz Kulicki, akordeon – Roman Sokulski); – prowadzenie: Iwona Gajewska-Tranbowicz; nagłośnienie i oświetlenie: Grucha Sound; makijaż – „Metamorfoza” Anna Wajda; – opracowanie techniczne: Daniel Graszka; – asystentka: Aurelia Biegajło.

7-8.VII.2018 – XV Henrykowskie Dni w Siemczynie: SOBOTA – Konferencja historyczno-naukowa pt.: „Barok” (moderator: Maria Witek), prelegenci: prof. dr hab. Juliusz A. Chrościcki („O Kaplicy na Wersalu, tajemnicach francuskich ogrodów i niezwykłych meblach z tej epoki”), dr Maciej Płotkowiak („Wybrane nowożytne więźby dachowe z terenu Pomorza Zachodniego”), Małgorzata Haas-Nogal („Piękno ginące. Parki barokowe w krajobrazie Pomorza Zachodniego”), dr Janina Kochanowska („Wspomnienie o wyposażeniu i kolekcjach w pomorskich pałacach”); – pokazy historyczne (różne epoki od X do XX w.); – otwarte warsztaty ceramiczne (Krystyna Masiukiewicz), plastyczne (Grupa art4art), tańców barokowych (Alina Karolewicz i Dzidka Harańczyk), śpiewu chóralnego (Agnieszka Chwastek); – aleja artystów i rzemieślników na przypałacowym dziedzińcu; – występy na scenie letniej (Zespół taneczny „Styl” [Dzidka Harańczyk], Zespół muzyczno-śpiewaczy „Marianki” z Czaplinka, Zespół Pieśni i Tańca „Diabaz” z Drawska Pom., powarsztatowe chóru okolicznościowego [Agnieszka Chwastek], modelek i modeli z Połczyna Zdroju w strojach historycznych [Magdalena Antolak]); – finał na scenie głównej: koncert pt.: „I Letni Festiwal Operowy” w wykonaniu Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Opery na Zamku w Szczecinie z udziałem 3 solistów tenorów i 5 solistek. NIEDZIELA – Msza Św.; – finał IV Henrykowskich Regat o Puchar Prezesa HSS na jeziorze Drawsko (Zatoka Henrykowska); – wręczenie pucharów zwycięzcom; – wydarzenia towarzyszące (wycieczki katamaranem po Zatoce Henrykowskiej, pokazy nurkowania i ratownictwa wodnego, występ formacji tanecznej ADHD z Gościna, pokazy i warsztaty ceramiczne, biesiada przy ognisku).

sierpień 2018 – II miejsce sołectwa Siemczyno na dożynkach gminnych Najładniejszy wieniec dożynkowy gminy Czaplinek

sierpień 2018 – I miejsce sołectwa Siemczyno na dożynkach gminnych Najładniejsze stoisko promocyjne

2.IX.2018 – I miejsce sołectwa Siemczyno na dożynkach wojewódzkich w Drawsku Pom. Najładniejsze stoisko promocyjne

15.IX.2018 – VIII Europejskie Dni Dziedzictwa w Siemczynie pt.: „Niepodległa dla wszystkich” – „Powroty polskości – Czaplinek, Rzepowo, Siemczyno” oraz XXVI Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie

10.X.2018 – Henrykowskie Stowarzyszenie w Siemczynie otrzymuje od Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego nagrodę „Zachodniopomorski Mały Lider NGO 2018”

20.X.2018 – II Zachodnioeuropejskie Dni Dziedzictwa w Siemczynie przy współpracy z Biurem Dokumentacji Zabytków ze Szczecina pt.: „Błękitna dla Niepodległej” oraz XXVII Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie

17.XI.2018 – XXVIII Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie

8.XII.2018 – XXIX Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie

19.XII.2018 – Podziękowanie od Wicemarszałka Województwa Zachodniopomorskiego Jarosława Rzepy na ręce Wiceprezesa HSS Bogdana Andziaka za dotychczasowy udział, wsparcie i zaangażowanie jako członka w działaniach Rady Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Zachodniopomorskiego

26.I.2019 – XXX Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie

23.II.2019 – XIII Zwyczajne Walne Zgromadzenie Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie

23.II.2019 – XXXI Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie

16.III.2019 – XXXII Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie

13.IV.2019 – XXXIII Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie

1.V.2019 – Oficjalne otwarcie 2 muzeów w Pałacu Siemczyno: 1. Interaktywne Muzeum Baroku „Bal w pałacu” w piwnicach, 2. Uniwersalium Rzemiosł Różnych na strychu

25.V.2019 – XXXIV Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie

29-30.VI.2019 – XVI Henrykowskie Dni w Siemczynie

7.IX.2019 – XXXV Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie oraz ulokowanie i ogłoszenie pierwszej, oficjalnej, w Polsce Komandorii Zakonu Rycerskiego Templariuszy „Pomerania” w 3 komnatach piwnic Pałacu w Siemczynie

8.IX.2019 – IX Europejskie Dni Dziedzictwa w Siemczynie pt. „Polski splot” z koncertem Opery na Zamku w Szczecinie „2019 rokiem 200. Stanisława Moniuszki”

5.X.2019 – Interaktywne Muzeum Baroku w Pałacu w Siemczynie, zgłoszone do konkursu przez Gminę Czaplinek, zostało uznane za Najlepszy Produkt Turystyczny Pomorza Zachodniego 2019 roku. Certyfikat odebrał Wiceprezes HSS Bogdan Andziak podczas obchodów Światowego Dnia Turystyki w Drawnie

12.X.2019 – XXXVI Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie oraz pasowanie 3 rycerzy Komandorii Zakonu Rycerskiego Templariuszy „Pomerania” w Siemczynie

15.X.2019 – Powołanie przez Zarząd Województwa Zachodniopomorskiego Wiceprezesa HSS Bogdana Andziaka w skład Rady Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Zachodniopomorskiego kadencji 2019 – 2024 r.

17.X.2019 – Zakończono remont okien frontu korpusu głównego pałacu w Siemczynie

23.XI.2019 – XXXVII Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie

7.XII.2019 – XXXVIII Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie