PAŁAC W CHMURZE… PUNKTÓW
czyli kolejne pomiary koła naukowego Metiri w Siemczynie
W dniach 25-26 marca 2017 roku odbyl się II etap wyjazdu koła naukowego Metiri do powiatu drawskiego pod opieką dr inż. Grzegorza Stępnia. Studenci nie oszczędzali na czasi i z samego rana wyruszyli do Siemczyna. Tak jak ostatnim razem obiektem pomiarów był kompleks pałacowo-folwarczny, którego właścicielem jest Pan Bogdan i Zdzislaw Andziakowie, dla przypomnienia znajduje się tam 290-letni pałac barokowy z otaczającym go obszarem parkowo-rekreacyjnym. Chociaż wyjazd był nieco krótszy, ponieważ trwał niecałe 2 dni, efekty pracy przyszłych geodetów były bardzo owocne.
Gospodarz po raz kolejny wykazał się gościnnością oferując nam przepyszny poczęstunek, który miał pomóc w nabraniu sił na pracowity dzień. Najważniejszą rzeczą stało się ustalenie planu działania. Studenci zostali podzieleni na 3 mniejsze zespoły, tak aby prace mogły przebiegać sprawnie oraz by każdy miał możliwość zapoznania się z innym instrumentem.
Celem grupy pierwszej była wizualizacja pałacu w 3D. Zadanie zostało zrealizowane za pomocą naziemnego skanera laserowego firmy Faro. Zostało założonych około 25 stanowisk, po 9 minut sesji pomiarowej na każdym. Tak duża ilość punktów obserwacyjnych jest bardzo czasochłonna, ale efekty końcowe są zdumiewające.
Zespół drugi zajął się pomiarami tachimetrycznymi. Głównym zadaniem było założenie i pomiar osnowy geodezyjej (przyp. red.: osnowa geodezyjna – zbiór punktów, które mają położenie wyznaczone w państwowym systemie odniesień przestrzennych, na których wyznaczono wielkości fizyczne charakterystyczne dla danego jej rodzaju oraz błąd ich wyznaczenia). Na pałacu wyznaczono punkty kontrolne (specjalnie przygotowane tarcze), które znajdowały się na frontowej ścianie pałacu. Opracowane wyniki pozwoliły sprawdzić różnicę pomiędzy dokładnośćią danych z dwóch różnych metod pomiarowych.
Trzecia ekipa miała za zadanie założenie nowych punktów osnowy fotogrametrycznej niezbędnych do wykonania ortofotomapy. Za pomocą odbiornika satelitarnego (GNSS – RTK) uzyskano położenie tych fotopunktów w terenie. Drużyna ta została wsparta przez opiekuna koła, który wykonał nalot bezzałogowym systemem latającym nad wybranym kompleksem. Wieczorem po sytej kolacji, odbyła się integracja zespołu i regeneracja sił na kolejny dzień.
Następnego słonecznego poranka zostąły przeprowadzone prace, dzięki którym uzyskano ok. 600 punktów (pikiet, z określoną wysokością) przy użyciu odbiornika GNSS – RTK. Są one niezbędne do stworzenia numerycznego modelu terenu mierzonej skarpy. Studenci korzystając z ładnej pogody mieli szansę na wykonanie 2 nalotów systemem bezzałogowym DJI Phantom 4. Loty wykonane były na wysokości 50 metrów nad skarpą z 90% pokryciem, z czego pierwszy posiadał kamerę pochyloną pod kątem 800 natomiast drugi 900 w celu porównania efektów.
Oba modele otrzymane z Bezzałogowego Systemu Latającego zestawiono z modelem opracowanym na podstawie danych GNSS – RTK. Wyniki tych analiz zostaną zaprezentowane na konferencji naukowej.
W tym samym czasie kolejna drużyna określiła położenie sytuacyjne punktów osnowy przy użyciu Tachimetru M3 firmy timble. Uzyskanie tych współrzędnych posłużyło nam do porównania ich z wcześniej wyznaczonymi stanowiskami metodą satelitarną.
W nagrodę za zakończenie udanych pomiarów, na rozluźnienie atmosfery, mogliśmy podziwiać loty wielowirnikowców sterowanych przez specjalistów w tej dziedzinie.
Podsumowując, podczas wyjazdu członkowie koła mogli zyskać doświadczenie i sprawności w obsługiwaniu instrumentów, a w efekcie nabyć wiedzę w obszarze szeroko rozumianych zagadnień geodezyjnych. Należą się serdeczne podzękowania dla Pana Bogdana Andziaka za uprzejmą gościnę oraz udostępnienie terenu w celach naukowych. Niezmiernie cieszymy się z dotychczasowej współpracy i mamy nadzieję na kolejne spotkanie.
Opracowanie: Roman Hałaburda (KN Metiri)
Autorzy: Ilona Garczyńska, Klaudia Najdecka
