XXII. Henrykowskie Spotkania Kulturalne

XXII Henrykowskie Spotkanie Kulturalne odbyło się 24 lutego 2018 r. w Zespole Pałacowo-Parkowo-Folwarcznym w Siemczynie. Jakże ten czas leci… za nami już dwudzieste drugie HSK w Siemczynie, ale wróćmy do niego jeszcze na chwilę… Jak to było? Tradycją już się stało, że Henrykowskie Spotkania Kulturalne składają się z trzech części (Uwaga kolejne odstąpią od tej formuły): odczytu, wernisażu oraz występu artystycznego. Bardzo liczną widownię (na „Sali Kamiennej” zasiadło ok. 130 osób) przywitał Prezes HSS Zdzisław Andziak, a całość Spotkania poprowadził Wiceprezes HSS Bogdan Andziak. Prelekcję pt. „Jesteśmy w rezydencji barokowej” wygłosił prof. dr hab. Juliusz Chrościcki. Prelekcja była bogato ilustrowana zdjęciami włoskiej barokowej rezydencji oraz jej wnętrz i wyposażenia. Rzadko się zdarza by prelegent opowiadał tak interesująco i ze specyficznym, stonowanym, rzekłbym wręcz dystyngowanym, poczuciem humoru. Widoczna była jego głęboka wiedza, badawcza pasja i wspaniała erudycja. Widownia chłonęła piękną opowieść o urokach baroku i ludziach z tej epoki. Temat szczególnie na czasie, bo akurat trwają prace remontowo-adaptacyjne w pałacu w Siemczynie i planuje się otwarcie w nim jeszcze w tym roku swoistego muzeum baroku (ale to inna historia). W swym wystąpieniu profesor mówił także o tym wydarzeniu. Prelekcja ta nagrodzona została wielkimi brawami.

Profesor Juliusz Chrościcki jest uczniem najwybitniejszych polskich historyków sztuki i historyków: prof. Michała Walickiego, prof. Jana Białostockiego i prof. Władysława Tomkiewicza. Był prodziekanem i dziekanem Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1995-1998 kierował Ośrodkiem Kultury Polskiej (Centre de Civilisation Polonaise) na Uniwersytecie Paris IV-Sorbonne. Był przewodniczącym Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk. Jest członkiem Rady Powierniczej Zamku Królewskiego w Warszawie. Jest współtwórcą i redaktorem naczelnym półrocznika „Barok”, redaktorem „Rocznika Historii Sztuki” i „perspektive Revue de I’NHA”. Długoletni członek rad muzealnych: Zamku w Wersalu i Pałacu w Wilanowie. Autor licznych publikacji o Warszawie i sztuce europejskiej nowożytnej.

Część artystyczną spotkania lutowego stanowiła wystawa obrazów Zyty Jurczyszyn, nauczycielki z Czaplinka, pt.: „Obrazy nitką malowane”. Bo nie były to obrazy malowane farbami, lecz haftowane, ale tak perfekcyjnie, że z odległości 1,5 m nie można było dostrzec, że jest to haft. Przy tym obrazy te przedstawiały urocze młode kobiety w pięknych strojach i przybraniach głowy więc wszystkim się bardzo podobały. Była to pierwsza w pałacu wystawa młodej artystki, ale zapewne nie ostatnia. Aby stworzyć taki haftowany obraz trzeba mieć nie tylko talent, ale i ogromną cierpliwość. Jak mówiła Zyta niejeden z nich wykonywała przez 6 do 8 miesięcy.

O sobie Zyta Jurczyszyn mówi tak: Jestem szczęśliwą żoną, matką i córką. Od 20 lat uprawiam wspaniały zawód jestem nauczycielem. Moją pasją jest czytanie książek, bieganie, wyszywanie. Czytam od dziecak, biegam od 4 lat, a wyszywam od ponad 16-tu. Moje obrazy są wyszywane przede wszystkim sercem wykorzystując do tego nici. Motywem przewodnim moich prac są kobiety, a dokładniej okrycia głowy, które je zdobią. Dwukrotnie zdobyłam wyróżnienie w Wojewódzkim Przeglądzie Plastyków Nieprofesjonalnych w Wałczu reprezentując powiat drawski. Swoją pasją wyszywania „zaraziłam” również uczniów. Prowadzę zajęcia, na których wspólnie pogłębiamy tajniki tej, jakże pięknej dziedziny sztuki. Dzięki temu z radością czekamy na kolejny tydzień zamiast ponuro liczyć dni.”

Ostatnią część XXII Henrykowskich Spotkań Kulturalnych w Siemczynie stanowił Koncert Retro Zespołu Marianki z Czaplinka. Ten wspaniały zespół powstał 25 marca 2011 roku przy Kole Terenowym w Czaplinku Polskiego Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów. Dużą zasługę w powstaniu zespołu ma Marian Sujecki – utalentowany akordeonista. Zespół składa się głównie z seniorów, którzy odkryli swe talenty wokalne i z radością realizują swe pasje. Aktualnie kierownikiem muzycznym zespołu jest Magdalena Urlich, która także przepięnie śpiewa i gra. W Siemczynie „Marianki” występowały już kilkukrotnie, ale tym razem to był koncert retro – przepiękne kompozycje z międzywojennego dwudziestolecia jak „Ta ostatnia niedziela”, „Zimny drań”, „Już nigdy”, „Umówiłem się z nią na dziewiątą” i inne. A przy tym członkowie zespołu ubrani byli według przedwojennej mody: panie w woalki z lisami i perłami, panowie w garniturach, kapeluszach z białymi szalami na szyjach. Widzowie byli zachwyceni, włączali się w śpiew zespołu i gromko oklaskiwali artystów. To było piękne! Parafrazując Zytę Jurczyszyn – Z radością będziemy czekać na następne Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie, zamiast liczyć ponuro dni.


XXI. Henrykowskie Spotkania Kulturalne

XXI Henrykowskie Spotkanie Kulturalne odbyło się 20 stycznia 2018 r. w Zespole Pałacowo-Parkowo-Folwarcznym w Siemczynie. Otworzył je Zdzisław Andziak, a prowadzili Bogdan Andziak i Alina Karolewicz. Tradycyjnie już zaczęło się ono prelekcją połączoną z prezentacją multimedialną. Prelekcja pt. „Wyspy w czasach dawnych na Ziemi Drawskiej” wygłosił Robert Kraszczuk, regionalista, historyk amator z Wałcza. Prelegent urodzony w Wałczu, tam, jak mówi, zapuścił „korzenie” i założył rodzinę. Od 30 lat pracuje w zakładzie stoalrskim Larix szkoląc nowe pokolenia czeladników stolarskich. Jego pasjami są historia i przyroda. Jest współzałożycielem i prezesem Bractwa Rycerzy Bezimiennych – Drużyny Wojów Grodu Wałcz. Należy do Regionalnego Towarzystwa Historycznego Ziemi Wałcekiej. Jako ceniony działacz społeczny jest wyróżniany za aktywność i twórczość na rzecz miasta Wałcza i powiatu wałeckiego. Niestrudzenie poszukuje śladów przeszłości prowadząc kwerendy w archiwach muzealnych i urzędach konserwatorskich. Równie niesturdzenie prowadzi wyprawy terenowe, w czasie których dokonuje wielu odkryć i znalezisk. Od 2012 r. bada dawne dziej wysp na ziemi wałeckiej i okolicach. W ich trakcie zweryfikował już 71 stanowisk. Od 2016 r. przeprowadził kwerendy związane z wyspami na Ziemi Drawskiej, a w szczególności na jeziorach: Broczyno, Lubie, Krosino, Wilczkowo, Wąsosz, Drawsko i innych mniejszych. Zorganizował 5 wypraw na Ziemi Drawskiej w czasie których zbadał 28 stanowisk i odnalazł ślady osadnictwa na 7 z nich, w tym dwa domniemane grodziska, jeden domniemany grodek i jedną wyspę świątynną. W czasie prelekcji przedstawił najnowszą histoirę wysp naszego regionu. Wyraził też nadzieję, ze jego prelekcja przybliży publiczności rąbek naszej historii, a przeprowadzone badania przyczynią się do zainteresowania się historyków i archeologów tą tematyką. Autor prelekcji pięknie mówił też o przyrodzie naszego regionu i szacunku, który dla niej czuje. Artystyczną częścią XXI Sptkań był koncert Zespołu „Sami swoi” z Żabinka. Zespół istnieje już 33 lata (od 1985 r.) i w tym czasie osiągnął wielkie sukcesy zdobywając wiele nagród i wyróżnień. Brał udział w wielu konkursach i przeglądach folklorystycznych ogólnopolskich i wojewódzkich. Występuje też na wielu lokalnych imprezach kulturalnych, dożynkach, itp. imprezach. Zespół tworzą pasjonaci twórczości ludowej wywodzącej się z terenów Rzeszowszczyzny. Zespół liczy 6 członków, a kieruje nimi pani Danuta Birzak. Piękne, skoczne piosenki spotkały się z wielkim aplauzem licznej publiczności. W międzyczasie odbył się WERNISAŻ wystawy partnerskiej „Sztuki wycinanki„. Prace Anny Dawid-Hrynkiewicz i Elżbiety Gniazdowskiej zainspirowane sztuką ludową tworzone w tradycyjnej oraz nowoczesnej ornamentyce odznaczają się wysokim kunsztem i poziomem artystycznym oraz indywidualnością w zakresie wzornictwa. W prezentowanych przepięknych pracach znajdowały się wycinanki tradycyjne według dawnych wzorów ludowych, wycinanki szwajcarskie i wycinanki współczesne. Wszystkie zachwycały bogatym wzornictwem i precyzją wykonania niezwykłej ornamentyki. Wystąpiła też 18-letnia mieszkanka Złocieńca Marta Skrzypek, uczennica II klasy Liceum Ogólnokształcącego w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych im. gen. Władysława Andersa w Złocieńcu. Pięknie recytowała wiersze różnych poetów. Brała udział w wielu konkursach recytatorskich. Działa jako wolontariuszka w szkolnej grupie wolontariackiej „Niewidzialni”. W wolnych chwilach czyta przede wszystkim książki, słucha muzyki, wykonuje prace techniką origami. Tego sobotniego popołudnia na „Sali Kamiennej” zebrało się ok. 80 słuchaczy.


XX. Henrykowskie Spotkania Kulturalne

XX Henrykowskie Spotkanie Kulturalne odbyło się 16 grudnia 2017 r. w Sali Kamiennej Zespołu Pałacowo-Folwarcznego w Siemczynie. Otworzył je Zdzisław Andziak (Prezes Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie) witając zebranych gości, których naliczyłem ok. 110. Spotkanie poprowadził zaś (jak zawsze bardzo dynamicznie i sprawnie) Bogdan Andziak, współdziałając w tym z Aliną Karolewicz. W części merytorycznej ks. dr Jacek Brakowski wygłosił prelekcję pt. „Posługa ss. Franciszkanek w Salezjańskim Ośrodku Wychowawczym im. św. Jana Bosko w Trzcińcu”. Ta wyjątkowo zasłużona placówka wychowawcza powstała na początku lat dziwięćdziesiątych ub. wieku dzięki wielkiemu zaangażowaniu Zofii Langowskiej i pierwszych pracujących tam osób. Prelegent mówił jak trudne były początki tej pracy i jak wiele problemów trzeba było rozwiązać. Dokumentował swoją prelekcję zdjęciami i dokumentami związanymi z Ośrodkiem w Trzcińcu. Ks. dr Jacek Brakowski SDB jest salezjaninem, dr historii, rzeczoznawcą Ministerstwa Edukacji Narodowej ds. podręczników szkolnych z historii; zajmuje się historią najnowszą, historią Zgromadzenia Salezjańskiego w Polsce, martyrologią duchowieństwa polskiego w czasie II wojny światowej, historią Kościoła w PRL oraz naukami pomocniczymi historii. Od 2000 r. pracuje jako katecheta, nauczyciel historii oraz wychowawca, nauczyciel dyplomowany. W 2007 r. ukończył studia podyplomowe w Instytucie Badań Edukacyjnych MEN w Warszawie w zakresie organizacji i zarządzania w oświacie. W 2008 r. ukończył podyplomowe studia w zakresie Pedagogika resocjalizacyjna z elementami pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej na Uniwersytecie im. Kazimierza Wielkiego w Bygdoszczy. Od 2015 r. certyfikowany specjalista kynoterapii (praca z psem w edukacji i z osobami niepełnosprawnymi). Członek towarzystw naukowych: ACSSA (Associazione Cultori Storia Salesiana) oraz Towarzystwa Naukowego Franciszka Salezego. Po tej prelekcji odbył się piękny występ Zespołu Muzyki Chrześcijańskiej „SELA” z Czaplinka pod kierownictwem Bartka Michalczyka. Zespół śpiewał pieśni adwentowe gospel. Nazwa zespołu – Sela to słowo biblijne, które pojawia się w psalmach, a oznacza przerywnik, chwilę na refleksję. Wielogłosowa, pełna radosnej energii, muzyka Gospel nie tylko unosi wykonawców, ale i publiczność. Mimo, iż zespół istnieje dopiero od ok. roku osiągnął już bardzo wysoki poziom artystyczny, więc słuchacze nie szczędzili mu wielu hucznych i entuzjastycznych braw. Gospel jest rodzajem chrześcijańskiej muzyki obrzędowej (sakralnej), mającej swój początek w XIX-wiecznej kulturze czarnoskórych mieszkańców Stanów Zjednoczonych. W muzyce tej dominuje wokal, a teksty mają charakter chrześcijański. W czasie przerw publiczność miała okazję obejrzeć powarsztatową wystawę prac plastycznych zrealizowanych w ramach programu „Działaj lokalnie”, którego współorganizatorem jest Lokalna Grupa Działania „Partnerstwo Drawy i Lider Wałecki” (Prezes Krzysztof Zacharzewski).


XIX. Henrykowskie Spotkania Kulturalne

XIX Henrykowskie Spotkanie Kulturalne odbyło się 18 listopada 2017 r. Jak zwykle otworzył je Prezes Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie Zdzisław Andziak, który ciepło przywitał licznie zgromadzonych gości, przedstawił program dnia oraz jego wykonawców. Natomiast Bogdan Andziak i Alina Karolewicz sprawnie pokierowali dalszym przebiegiem spotkania.

Jako pierwszy wystąpił mgr Krzysztof Kowalski, archeolog i muzeolog, kustosz, Kierownik działu Archeologii w Muzeum Narodowym w Szczecinie. Jego zainteresowania badawcze skupione są na młodszej epoce kamienia oraz dziejach badań i zbiorów archeologicznych na Pomorzu Zachodnim. Jest autorem, współautorem oraz redaktorem kilkudziesięciu publikacji naukowych w Polsce i za granicą. Jest członkiem redakcji „Materiałów Zachodniopomorskich, Seria Archeologiczna”. Za zasługi dla rozwoju regionu został uhonorowany Srebrną Odznaką Honorowego Gryfa Zachodniopomorskiego. Przedstawił on multimedialną prezentację pt.: „Mołtowo słodko-gorzki smak odkrywania losów utraconych zbiorów muzealnych na Pomorzu.” Była to niezwykła opowieść o powtórnym odkryciu zaginionych skarbów archeologicznych.

Otóż w maju 2016 r. na starym wysypisku, w lesie koło niewielkiej wsi Mołtowo w gm. Gościno k/Kołobrzegu, przypadkowo znaleziono drobne zabytki archeologiczne. Zaalarmowani przez mieszkańców wsi archeolodzy z Muzeum w Szczecinie odkryli, iż jest to część cennych zbiorów Stadtmuseum (Muzeum Miejskiego) w Szczecinie. Przewiezione je tu, do pałacu starej junkierskiej rodziny von Braunschweig, by zabezpieczyć przed zniszczeniem w czasie bombardowań Szczecina w czasie II wojny światowej. Według muzealnej dokumentacji było tego 10 dużych skrzyń, liczących dużo zabytków. To co znaleziono na wysypisku to tylko drobna część tego, co tu trafiło w 1942 roku. Z relacji muzealnika Bolesława Jędrzejewicza, który był tu na wakacjach w 1947 i 48 r. wynika, że w pałacu, który nie był mocno zniszczony, znajdowały się jakieś zbiory muzealne, z których część zabrał on do muzeum w Płocku i wciąż one tam się znajdują. Podczas prac archeologicznych w Mołtowie znaleziono ponad 500 zabytków, z czego 450 to monety ze skarbu odkrytego w latach 30-tych ub. wieku w Gryfinie. Wśród pozostałych są fragmenty skarbu z epoki brązu, mające ponad 3 tys. lat – ozdoby i części narzędzi. Są też znaleziska późniejsze (z okresu rzymskiego) – zapinki, ozdobne agrafki i bransolety. Dla archeologów są to przedmioty bezcenne.

Kolejną prezentacją był film pt. „Krajobraz mojego miasta” przygotowany przez Narodowy Instytut Dziedzictwa we współpracy z Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego, który zwraca uwagę społeczeństwa na problemy chaosu reklamowego i właściwego planowania przestrzeni miejskiej, a nawet wiejskiej. W filmie oprócz szeregu rozwiązań dotyczących powierzchni reklamowych są też wskazówki odnoszące się do małej architektury, rynków, miejsc handlowych, estetyki ulic oraz zieleni miejskiej. Można było zobaczyć w tym filmie wiele przykładów rozwiązań wartych wprowadzenia także w naszej gminie. Film zaprezentował z krótkim wprowadzeniem kierownik OT NID ze Szczecina mgr Waldemar Witek.

Po tych prezentacjach odbył się koncert chóru „Canto Libero” z Drawska PomorskiegoKieruje nim i dyryguje od 2006 r. Ewa Gadzina – pedagog, muzyk, dyrygent, animator kultury. Na co dzień – jest nauczycielką muzyki w szkołach w Drawsku Pom. i Nowym Worowie. Jej życiową pasją jest muzyka chóralna. W Złocieńcu i Drawsku Pom. jest znaną animatorką kultury, która od ponad 27 lat prowadzi placówkę upowszechniającą naukę gry na instrumentach i naukę śpiewu. Chór Kameralny „Canto Libero” powstał w 2004 roku przy Ośrodku Kultury w Drawsku Pomorskim. Chór koncertuje na wielu uroczystościach o charakterze państwowym, religijnym oraz rozrywkowym, zarówno na terenie gminy Drawsko Pom., jak i poza jej granicami. Z powodzeniem występował również w Niemczech i Czechach. Chór ma w dorobku wspólne koncerty z takimi gwiazdami polskiej estrady jak: „Gang Marcela”, „Skaldowie”, Alicja Majewska i Włodzimierz Korcz. W listopadzie 2014 r. chór został uhonorowany tytułem „Zasłużony dla Gminy Drawsko Pomorskie.” W marcu 2015 r. „Canto Libero” zadebiutował na antenie telewizji TVP Szczecin. Chór ma również na swoim koncie dwie nagrane płyty – jedną z kolędami, a drugą ze standardami muzyki rozrywkowej. Najnowszym osiągnięciem „Canto Libero” jest nagroda główna – Grand Prix” VI-go Festiwalu Muzyki Chóralnej, który odbył się w dniu 24 września 2017 r. w Sławie. Każdy z występów chóru „Canto Libero” uczesnicy XIX Henrykowskich Spotkań Kulturalnych w Siemczynie nagradzali gromkimi brawami i zapewne zapadnie on w ich pamięci jako piękne, wzruszające przeżycie.

Ostatnim z wydarzeń XIX Henrykowskich Spotkań Kulturalnych w Siemczynie był wernisaż Ewy Kamińskiej-Mikołajczyk z Drawska Pomorskiego. Jest ona członkinią Grupy „art4art” i Oddziału Koszalińskiego Związku Plastyków Artystów Rzeczpospolitej Polskiej. Ukończyła Liceum Plastyczne w Koszalinie i mówi o sobie: „… z wykształcenia jestem plastykiem. Z wyboru i zamiłowania malarką. Myślę, że na moją twórczość wpłynął fakt, że urodziłam się w Drawsku Pomorskim, przepięknej krainie jezior, łąk i lasów, które stanowią inspirację do moich obrazów. Maluję kwiaty, martwą naturę, pejzaże marynistyczne i miejskie.” Swoje prace prezentowała na wielu wystawach w Polsce i za granicą, a także w Pałacu w Siemczynie przy okazji różnych wydarzeń kulturalnych. Obrazy artystki znajdują się w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą.

XIX Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie zapewne sprawiły ich uczestnikom, a było ich ok. 100, wiele radości i wzruszeń, wzbogacając przy tym wiedzę o naszym zachodniopomorskim regionie.


XVIII. Henrykowskie Spotkania Kulturalne

Henrykowskie Spotkanie Kulturalne odbyło się 14 października 2017 r. w sali koncertowo konferencyjnej (Kamiennej) oraz sali rekreacyjnej (Ceglanej) Zespołu Pałacowo-Parkowego z folwarkiem w Siemczynie. Na spotkaniu zgromadziło się ok. 160 osób. Spotkanie rozpoczęli Prezesi Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie Zdzisław i Bogdan Andziakowie. Przedstawili Oni zawiadujących tym spotkaniem, czyli Stowarzyszenie „Stacja Kultura” i Miejską Bibliotekę Publiczną z Bornego Sulinowa oraz osoby z nimi związane. Nie mogąc uczestniczyć osobiście w tym wydarzeniu, nad czym ubolewam, posłużę się, dzięki uprzejmości Pani Iwony Gajewskiej-Tranbowicz, Dyrektor Miejskiej Biblioteki Publicznej w Bornem Sulinowie, krótką notką jej autorstwa prezentującą pokrótce co tak niezwykłego tym razem się działo. Na to spotkanie kulturalne „…złożyły się 3 inicjatywy: montaż słowno-muzyczny pt. Spotkanie z Osiecką, wernisaż z wystawą malarstwa Longiny Malinowski oraz koncert kameralny na fortepian i skrzypce. W spotkaniu uczesniczyło wielu znakomitych gości w tym: Renata Pietkiewicz-Chmyłkowska – Burmistrz Bornego Sulinowa, Dariusz Czerniawski – Przewodniczący Rady Miejskiej w Bornem Sulinowie, Adam Kośmider – Burmistrz Czaplinka. Po uroczystym powitaniu wszystkich gości przez Gospodarza obiektu – Bogdana Andziaka, zaprosiliśmy do obejrzenia i wysłuchania autorskiego programu inspirowanego życie i twórczością Agnieszki Osieckiej. Narrację prowadziła Lucy von Schickendantz (dokonała wyboru tekstów i zadbała o stronę merytoryczną przywoływanych treści) i Iwona Gajewska-Tranbowicz (przygotowała scenopis i wyreżyserowała spotkanie). Występ wzbogacono o akcenty muzyczne w wykonaniu Bartosza Kniazia na saksofonie, Szymona Bielki na gitarze, śpiew Ewy Brojek-Polakowskiej i Julii Białkowskiej oraz recytację, której podjęli się Wiktoria Łozińska, Marta Kątny oraz Roland Schlamberger. Publiczność owacjami nagrodziła tę część wieczoru. W ferworze gratulacji i wielu ciepłych słów przeszliśmy do Sali Ceglanej na spotkanie z malarstwem sztalugowym Longiny Malinowski. Oficjalne otwarcie wystawy rozpoczęła krótka prezentacja artyski przez Iwonę Gajewską-Tranbowicz w formie tradycyjnej i Lucy von Schickendantz w poetyckiej. Zbiegło się to z podarowaniem jednego z obrazów przez Longinę państwu Andziakom. Sytuacja wzruszyła szczególnie obdarowanych, gdyż obraz przedstawia portret wnuka Gospodarzy, uchwyconego w momencie mozolnej pracy z książką podczas jednej z edycji Henrykowskich Dni w Siemczynie. Trzecia część spotkania przyjeła formę czysto muzyczną. Koncert fortepiaonowo-skrzypcowy Anny Mendonca i Anny Kalety ostatecznie uświetnił całe przedsięwzięcie. Widzowie oddali swoje uznanie dla niezwykłości koncertu owacjami na stojąco. W miłej, pełnej wzajemnego zadowolenia i satysfakcji gości i gospodarze spotkania pożegnali się, życząc sobie kolejnej tak wspaniałej uczty dla ducha.” A ja dotąd ubolewam, że mnie tam nie było i jedynie o atmosferze i pięknie tego wieczoru wnosić mogę z rozmów uczestniczących w nim przyjaciół i ze zdjęć, których poniżej wybór prezentuję.


XVII. Henrykowskie Spotkania Kulturalne oraz VII. Europejskie Dni Dziedzictwa

XVII Henrykowskie Spotkania Kulturalne

VII. Europejskie Dni Dziedzictwa

XVII Henrykowskie Spotkanie Kulturalne odbyło się 16 września 2017 r. w sali koncertowo-konferencyjnej (Kamiennej) Zespołu Pałacowo-Parkowego z folwarkiem w Siemczynie po 3-miesięcznej, tzw. wakacyjno-urlopowej, przerwie. Na spotkanie przybyło ok. 120 uczestników. Chodząc wśród gości i rozmawiając z nimi, bądź przysłuchując się ich rozmowom, odniosłem wrażenie, że ta trzymiesięczna przerwa sprawiła, iż wszyscy z wielką radością zagościli ponownie w gościnnych progach Pałacu Siemczno. Słyszałem głosy mówiące, że „…to fajnie znowu tutaj być i uczestniczyć w wielowymiarowej uczcie duchowej.” Jaką zatem ucztę przygotowało nam tym razem Henrykowskie Stowarzyszenie w Siemczynie wraz z przyjaciółmi ze Złocieńca i okolic? Tematem wiodącym tego popołudnia i wieczoru były zagadnienia związane z migracją. Jakże nam bliskie wątki. Jednak tym razem nie było mowy o tym co dzieje się współcześnie i budzi wiele kontrowersji, zresztą jak zawsze, gdy mowa o przesiedleniach. Prelegenci, i wystawy prezentowane tego dnia, skupili się głównie na migracji Polaków w latach 40-tych XX wieku. Spotkanie otworzyli Prezes i Wiceprezes Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie, Panowie Zdzisław i Bogdan Andziakowie, przedstawiając licznie zgromadzonej publiczności zaproszonych prelegentó oraz towarzyszące im wystawy. Pierwsza wystąpiłą Pani Katarzyna Lisiecka, pracownik Archiwum Państwowego w Koszalinie Oddział w Szczecinku. Zaprezentowała ona temat pt. „Szli na zachód osadnicy.” Temat niezwykle bliski sercu wielu przybyłych, gdyż to właśnie oni, ich rodzice, a niekiedy dziadkowie byli owymi osadnikami, którzy stali się nowymi mieszkańcami Ziem Pomorza Zachodniego i Pojezierza Drawskiego. To właśnie oni budowali od podstaw naszą Małą Ojczyznę, w której żyjemy i rozwijamy się. To właaśnie oni tworzyli tożsamość dziedzictwa kulturowego i historycznego przeniesionego z tzw. „kresów” z miejscem, gdzie przyło im żyć. W końcu to właśnie im zawdzięczamy to, że tu jesteśmy i miejsce to stało się naszą Małą Ojczyzną, z której jesteśmy tak dumni. Prelekcję, czy raczej prezentację, wzbogaciła wystawa IPN Oddziałowe Biuro Edukacji Publicznej IPN w Szczecinie, pt.: „W poszukiwaniu nowego domu. Migracje ludności na Pomorzu Zachodnim w latach 1945-1950.” Kolejnym występującym był ks. Wiesław Hnatejko CR proboszcz parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Złocieńcu prezentujący niezwykłą historię obrazu Matki Bożej Opiekunki Rodzin, który intronizowany został 25 marca 2011 r. w złocienieckiej parafii. Obraz, który znajdował się w Felsztynie, miejscowości położonej na dawnych terenach Rzeczpospolitej Polskiej, aż do przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX w., kiedy to potajemnie został stamtąd wywieziony, w specjalnie do tego celu skonstruowanej walizce, i ulokowany w małym, drewnianym kościółku we Wrocance skąd powędrował w 2010 r. do Złocieńca zatrzymując się tylko na chwilę w Krakowie, gdzie został poddany konserwacji. Kolejną prelegentką była Pani Ewa Kilian, nauczycielka historii w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych im. gen. Władysława Andersa w Złocieńcu. Zaprezentowała ona, i tu rzecz godna szczególnej uwagi, wraz z niezwykle zaangażowaną w temat młodzieżą realizację działania edukacyjnego, pt.: „Czy wiesz skąd pochodzisz?” Prezentacja była swoistym kolażem wielu form przekazu, a więc były to wystąpienia werbalne, prezentacje multimedialne i wystawa pt. „Dom utracony… Dom zyskany… Kresowe korzenie.” Niezwykle wciągająca formuła i jeszcze bardziej ciekawy temat wrz z zaangażowaniem, pełnym ekspresji, młodzieży, która niezmiernie rzadko interesuje się takimi zagadnieniami, sprawiły, że odbiór publiczności był bardzo ciepły, sympatyczny, a momentami wręcz entuzjastyczny. Ostatnią występującą była Pani Lucyna Jabłońska, wicedyrektor Szkoły Podstawowej w Drawsku Pomorskim. Poruszyła ona temat bardzo ważny i często kontrowersyjny, a zatytułowany: „Kresy. Korzenie polskiej kultury.” Temat trudny, lecz dzięki wrodzonej subtelności i empatii p. Lucyny, zaprezentowany w sposób łatwo przyswajalny. Nie ma też wątpliwości, że przyczyniło się do tego to, że cała prezentacja, zresztą bogato ilustrowana, oparta była o historię rodziny p. Lucyny Jabłońskiej i jej własne przeżycia i doświadczenia. Niewątpliwie poruszone tematy oraz formy ich przedstawienia natchnęły wielu uczestników spotkania do głębszego zaciekawienia się historią i korzeniami swoich rodzin. W Siemczynie, jak zawsze są jakieś niespodzianki, tak było i tym razem. Otóż Sołtys Michał Olejniczak wraz z młodzieżą i mieszkańcami wśi, ubrani w stroje z okresu budowy pałacu w Siemczynie czyli XVIII w. przy dźwiękach gitarowej muzyki, ze śpiewem i tańcem wprowadzili wieniec dożynkowy, który prezentowany miał być na Ogólnopolskich Dożynka Prezydenckich w Spale. Wydawałoby się, że było już dużo, bo było, ale nie… otóż Panie postanowiły dać nam wszystkim coś więcej. Coś bardziej namacalnego i interaktywnego. Otóż całość wydarzenia zamknęła się, choć raczej rzekłbym rozpoczęła, biesiadą kresową, gdzie przy wspólnym śpiewaniu, degustacji kresowych potraw było mnóstwo czasu i możliwości do dyskusji, dzielenia się swoimi odczuciami, doświadczeniami i historiami. Tak też się stało. Była to oczywista uczta zarówno dla ciała, jak i ducha, która zaangażowała wszystkich przybyłych gości. A poniżej kilka ilustracji z tego niezwykłego i jakże ważnego dla nas wszystkich, Polaków, mieszkających na Pomorzu Zachodnim spotkania.


XVI. Henrykowskie Spotkania Kulturalne

XVI Henrykowskie Spotkanie Kulturalne odbyło się 13 maja 2017 r. w sali koncertowo-konferencyjnej (Kamiennej) Zespołu Pałacowo-Folwarcznego w Siemczynie. Wydarzenie rozpoczęło się o godzinie 16.00. Otworzył je Prezes i Wiceprezes Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie witając przybyłych słuchaczy (ok. 80 osób) oraz występujących gości. Tym razem spotkanie rozpoczęła dr Janina Kochanowska, która z ogromną swobodą i wręcz w gawędziarski, wciągający sposób zaprezentowała temat pt.: „Powojenne dziedzictwo pomorskie: czy dostrzegane i doceniane?”. Prezentacja ta uświadomiła mi, ale sądzę, że także wszystkim zgromadzonym odbiorcom, jak często przechodzimy obok niezwykłych realizacji uwieczniających mijające chwile nie zwracając w ogóle na nie uwagi lub traktując jako coś tak naturalnego w naszym otoczeniu, iż nagły brak tego lub tych elementów uświadamia nam, że nie były one ulokowane w tych miejscach od zawsze i na zawsze. Często okazuje się, że jest już za późno na takie refleksje. Wiceprezes, Bogdan Andziak powitał i przedstawił także młodą, lecz jakże utalentowaną artystkę Sonię Mikołajczyk, która w swojej sztuce łączy niezwykle trudną sztukę malowania akwarelami z grafiką komputerową i nie tylko. Po przerwie, pełnej dyskusji przy zaprezentowanych, gościnnie przez grupę art4art w Galerii Kamiennej, pracach młodej twórczyni niecodziennych obrazów wystąpił nietuzinkowy i niesamowicie inspirujący Less R. Hoduń. Folwarczna Sala Kamienna gościła już tego człowieka renesansu wraz z zespołem Helless w listopadzie ub. roku. Tym razem Less wprowadził słuchaczy w tajemniczy świat swoich pasji i zamiłowań potwierdzając raz jeszcze jak adekwatnym do jego osoby jest określenie „człowiek renesansu”. Zaprezentował nam swoje działania w obszarze literaruty, grafiki, muzyki, działalności artystycznej i zawodowej przekraczając w sposób subtelny i niemalże niedostrzegalny granicę między rzeczywistością a obszarami nieznanymi lub jak wolimy nie do końca poznanymi. Zjawiska nadprzyrodzone, goście z kosmosu, ingerencja nieznanych sił, energii, mocy… niewytłumaczalne, a w interesujący sposób namalowane barwami nie krzykliwymi i wulgarnymi, lecz dojrzale kojącymi i inspirującymi do przemyśleń. To efekt drugiej części prezentacji Lessa R. Hodunia, którą po przerwie technicznej kontynuował dzwiękami autorskiego recitalu, prezentując także, między swoimi utworami i kompozycjami dwa popularne covery. Kamienie i cegły „Sali Kamiennej” jeszcze po ostatnich brzmieniach muzyki i niezwykłego głosu występującego wokalisty pobrzmiewały żegnając nas tego wieczoru… Było to ostatnie wiosenne spotkanie kulturalne roku 2017.


XV. Henrykowskie Spotkania Kulturalne

XV Henrykowskie Spotkanie Kulturalne odbyło się 8 kwietnia 2017 r. w sali koncertowo-konferencyjnej (Kamiennej) Zespołu Pałacowo-Folwarcznego w Siemczynie. Spotkanie rozpoczęło się o godzinie 16.00. Otworzył je Wiceprezes Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie Bogdan Andziak gorąco witając licznie przybyłych gości (ok. 140 osób). Zaprosił do wprowadzenia w klimat tego dnia Prezesa Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie Zdzisława Andziaka, który podkreślił niecodzienność tego wydarzenia ze względu na to, iż jest to piętnaste już spotkanie kulturalne i jak większość poprzednich i to cieszy się dużą frekwencją ludzi pragnących poszerzać swoje horyzonty. Prezes nie omieszkał przywitać każdego z uczestników prezentujących swoje działania. Tym razem rozpoczął od prelekcji na temat „Ciekawych drzew i krzewów Drawska Pomorskiego i siemczyńskiego parku” Pan Grzegorz Kruczek, nauczyciel biologii i miłośnik przyrody z Drawska Pom. Prelekcja ilustrowana pieczołowicie dobranymi ilustracjami z Drawska Pom. i Siemczyna wniosła wiele interesujących wątków dotyczących otaczającej nas każdego dnia roślinności i zadrzewień, na które nie zwracamy uwagi, a niekiedy wręcz nie mamy wiedzy, jak interesujące okazy ozdabiają skwery i trawniki, które wielokrotnie mijamy. Wątek siemczyńskiego parku w swojej koloraturze i bogactwie mógłby stanowić temat odrębnego wystąpienia został jednak zaakcentowany ze względu na unikatową w swoim kształcie aleję grabową, jako jedną z trzech, obok Kołobrzegu i Złocieńca, zlokalizowanych na terenie województwa zachodniopomorskiego. Po prelekcji przedstawiona została i poproszona o krótką autoprezentację młoda artystka malarka Natalia Szynal. Niezwykle skromna zaprezentowała wernisaż pt. „Pejzaże zapamiętane”. Obrazy, których namalowanie inspirowane było przez impresje i doznania przyrodnicze młodej artystki na terenie Pojezierza Drawskiego. Przybyli goście podczas przerwy, przy lampce wina lub filiżance kawy podziwiali i dyskutowali na temat obrazów tak między sobą, jak i z samą autorką tychże. Po przerwie technicznej podczas której na scenie i przed nią „zainstalowała” się mówiąc kolokwialnie Młodzieżowa Orkiestra Dęta ze Szkoły Podstawowej w Drawsku Pomorskim rozpoczęła się istna uczta muzyczna dla miłośników tego rodzaju muzyki, ale także dla tych wszystkich, którzy odbierają orkiestry dęte w innym zgoła wymiarze. Wszyscy przekonaliśmy się, że pod przewodnictwem świetnego kapelmistrza i równocześnie nauczyciela muzyki w tej szkole Pana Tomasza Stawickiego, orkiestra zdołała wprowadzić nas zarówno w klimaty poważne i nastrojowe, jak i lekkie, wręcz frywolne lecz nie spłycone. Cóż za cuda czynią wytrwałe ćwiczenia i zapał, którego jak było widać młodym członkom orkiestry nie brakowało. Warto dodać, że najmłodszy artysta w tejże orkeistrze ma pięć lat. Samo to stanowi o mistrzostwie prowadzącego orkiestę Pana Tomasza i zapale młodych, utalentowanych ludzi. Po występie, który zakończył się owacjami słuchaczy na stojąco i bezwzględnym bisem, Prezes i Wiceprezes HSS w asyście najmłodszych miłośników Pałacu w Siemczynie i spotkań kulturalnych wręczyli prelegentowi i artystom upominki jakże właściwe dla tego miejsca i tego rodzaju spotkań. Były to wydane drukiem przez Henrykowskie Stowarzyszenie w Siemczynie Zeszyty Siemczyńsko-Henrykowskie, periodyk krzewiący historię, kulturę i sztukę regionu, a także prezentujący aktualności i wydarzenia w regionie i nie tylko. Było to przedostatnie spotkanie kulturalne przed wakacyjną przerwą. Jakże ciekawi jesteśmy czym zaskoczą nas gospodarze na ostatnim, wiosennym jeszcze spotkaniu.


XIV. Henrykowskie Spotkania Kulturalne

XIV Henrykowskie Spotkanie Kulturalne odbyło się 18 marca 2017 r. w sali koncertowo-konferencyjnej (Kamiennej) Zespołu Pałacowo-Folwarcznego w Siemczynie. W związku z nadchodzącą wiosną spotkanie rozpoczęło się o godzinie 16.00. W kilku zdaniach wiceprezes Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie przedstawił program tego wydarzenia obecnym gościom. Tradycyjnie nie zabrakło prelekcji lecz jakże innej w swej formule niż bywało to dotąd. Takie też były odczucia obecnych słuchaczy. Raz, że temat bardzo interesujący, a mianowicie „Śladami odkryć profersora Otto Puchsteina” urodzonego w Łobzie, gdzie mieszkają prelegenci i po długich wojażach tamże pochowanego. Jak wspomniałem prelekcja była inna, gdyż pomimo, iż ilustrowana, stała się bardziej gawędą i opowieścią niż wykładem czy prelekcją naukową. Opowieść ilustrowana na ekranie wciągnęła odbiorców w świat historii i swoistej magii. W tak wspaniały sposób do świata historii i odległych nam geograficznie kultur zabrała nas Lidia Lalak-Szawiel ze swoim mężem Czesławem Szawielem. Skąd inąnd sami przewędrowali po świecie niezliczoną liczbę kilometrów poznając różne kultury, obyczaje, legendy i historię. I tym razem dzięki aktywności założycielki grupy artystycznej „art4art” Jadwidze Adrianowskiej mogliśmy podziwiać piękne obrazy artystki plastyka Ewy Kamińskiej-Mikołajczyk. Wernisaż ten cieszył sie dużym zainteresowaniem o czym może świadczyć duża liczba sprzedanych tego wieczoru prac Pani Ewy. Uwieńczeniem była inna forma przekazu artystycznego, a mianowicie taniec i śpiew. Taniec i śpiew w wykonaniu Zespołu Pieśni i Tańca z 40-letnią tradycją pochodzącego z drawska o nazwie „Diabaz”, tak jak Stowarzyszenie Artystyczne, które powołało zespół do życia, a którego Prezesem jest Bartosz Bolewicz. Wieloletnie doświadczenie członków zespołu widać było w staranności przygotowanego występu, że nie wspomnieć o przepięknych strojach jakże bogatych w elementy regionu drawskiego (hafty, kolory, kompozycje). Niezmiernie ważnym i wzbogacającym występ zespołu był opis strojów oraz tańców, o których to mówiła Pani Jolanta Bułczyńska-Parol, choreograf i instruktor zespołu. Wiele elementów strojów, jak się okazało, ma swoje głęboko ukryte znaczenie, o którym wiedzą nieliczni. Wspomnieć tutaj choćby o poziomych pasach na strojach tancerek wyrażających smutek po rozbiorach Polski. Podobnie i z tańcem. Na przykład Kujawiak taniec ludowy jest także tańcem miłości. Dużo można by opowiadać, ale przecież po to było to spotkanie by osobiście to usłyszeć i poznać historię. Dlatego warto tutaj zwrócić uwagę, że tancerze zespołu byli po prostu fantastyczni, bez względu na wiek. Widać, że to co robią to nie jest wyuczona sztuka lecz swoiste głębokie przeżywanie przez nich tego czym się dzielą z widownią. Zaś aspekt śpiewaczy to zacytuję przyjaciółkę Pałacu w Siemczynie Panią Lucynkę: „Kapela i śpiewające panie porwali publiczność do wspólnych śpiewów. Z tego spotkani wyszłam oczarowana.” Wierzę, że podobnie inni goście, a niech to będzie zachętą do uczestnictwa Państwa w kolejnych comiesięcznych Henrykowskich Spotkaniach Kulturalnych w Siemczynie. Tym razem z dobrodziejstw spotkania w tym dniu skorzystało ok. 130 gości.


XIII. Henrykowskie Spotkania Kulturalne

XIII Henrykowskie Spotkanie Kulturalne odbyło się 18 lutego 2017 r. w sali koncertowo-konferencyjnej (Kamiennej) Zespołu Pałacowo-Folwarcznego w Siemczynie. Dla wcześniej przybyłych gości 40 minut przed rozpoczęciem spotkania prezentowane były realizacjie filmowe z roku 2016 z Pałacu w Siemczynie i odkryć wokół niego oraz z roku 2012 z obchodów Europejskich Dni Dziedzictwa w Siemczynie. Równocześnie można było oglądać wystawę fotografii Adama Myśkowa ze Szczecina oraz wystawy czasowe prezentowane w Sali Kamiennej. O godzinie 15.00 prowadzący spotkanie wiceprezes HSS Bogdan Andziak zaprosił dr Zbigniew Mieczkowskiego do zaprezentowania swojego, niezwykle interesującego wykładu nt. rzeki Drawy i 100-lecia elektrowni wodnej w Borowie. Oba tematy byly bogato ilustrowane zdjęciami i mapami. Po przerwie kawowej podczas której zebrani żywo dyskutowali na temat prelekcji oraz podziwiali sztukę fotografii prezentowaną na Sali Kamiennej oraz obrazy na Sali Ceglanej wystąpił zespół o zagadkowej nazwie „Incydent”. Jak się okazało od incydentu pierwszego wspólnego koncertu minęło 10 lat, a zespół jak było widać i słychać na koncercie doskonale się zgrał i prezentuje bardzo szeroki repertuar, słowem dla każdego coś dobrego. Piosenki zagrane i zaśpiewane przez zespół. pomimo deszczowej i sennej pogody, ożywiły publiczność czego dowodem mogły być końcowe bisy i ogólna świetna atmosfera po obu stronach sceny. Skład zespołu to: Joanna Dzieciątkowska – wokal, Maciej Wiśniewski – wokal i gitara, Piotr Sztuk – gitara basowa, Piotr „Kazik” Korczewski – gitara i Grzegorz Darski – perkusja. Tym razem po stronie publiczności zagościło ok. 70 osób.